- Bueno, aquí o oficio leva...esto o mazo fundado leva cento e pico de anos, montado no ano creo que 1902 ou por aí non? Ou antes, pero...despois referente a outras cousas esto ben sábe como se callaba antiguamente, fundíase o ferro co aceiro, como facíamos todos os que traballábamos nesto e desde, desde o 64 temos un (Martínez de Salédricos) entón despois deso, pos, xa traballamos na casa. Entonces esto / o mazo estaba repartido por quendas, estaba repartido desde a primeira quenda, primeira, segunda terceira, quarta, quinta, sexta. Entonces, esto era por cuartos, cada, cada cuarto era medio día. Un señor pos tiña dous cuartos, era un día. Esto traballaba de noite e de día, era a emisión que tiña.
- Cantos erades?
-Bueno aquí creo que éramos uns 24 aceiros creo que éramos. Entonces había oes, había algún que tiña dous cuartos, outros tiñan un cuarto, outro tiña tres en un, cada cuarto era medio día. E entonces era como taba esto administrao.
- E cada un vendía o que porducía?
- Cada un vendía a súa produción, esto cada un, oes tiña clientes. Unhos íbanse ás ferias, a parte de ir ás ferias pois tiñas clientes por varios sitios, todos.
- E é verdá que son tan boas as navallas que se facían por aquí?
- Bueno aquí más ben na navalla non traballamos, aquí traballamos o fouciño e outras ferramentas, a navalla é mais ben pola zona de Terra Mundi e Puente Nuevo. Aí tá, ái traballaban máis a navalla e siguen traballando en...nas zonas de Terra Mundi e Puente Nuevo e aquí traballamos o fouciño. En cada sitio lle a nosa especialidá. Era o que...
- Os fouciños, de que tipo?
- De todo tipo, de todos os fouciños, e síguense facendo
- E outras ferramentas?
- Tamén se fan outras ferramentas, o que pasa que aora cada vez hai menos fabricantes e así vamos tirando
- Pero si vostede di que facían gadañas este señor non sabe o que eran
- Bueno, pero...pode sabelo que se...El ten badana, por algo ten a badana, se ten a badana por algo ten a badana, algo lle deches, senón non xa non poñía a badana. ((risos)). A parte de aquí hai por moitos sitios de aquí de Galicia, na Fonsagrada, por aí abaixo hai moitos sitios de ferreiros. Aora que a forza más grande que había de ferreiros era en Ferreiravella
Aquí nesta parroquia eu empecei a traballar de ferreiro no ano 58 con trece anos e medio eh, e na parroquia de Ferreiravella éramos 63 veciños e dos 63 veciños éramos 200 ferreiros, entre ferreiros e afiadores. 63 casas e había 200 ferreiros traballando, entre ferreiros e afiadores. Eso sábeno os veciños todos de aquí. Na parroquia en Ferreira Vella, solamente o que é en Ferreira Vella, que a parte taba despois o que é o ayuntamiento de Riotorto e pasando a da baixo é Riotorto pero o que é a parroquia esta era a forza máis grande que había de Ferreiros, na parroquia de Ferreiravella. Aquí salían fouciños como chispas. ((Risos)). Iban pa Castilla e pa partes outras de Ga / de fóra de aquí de Galicia.
- Queda alguén traballando? Traballando quero dicir pa pa vivir.
- Aquí, aquí vivíamos. Algúns hai, eu tamén traballo pero practicamente eu, practicamente tou jubilado, fáltanme dous meses pa jubilarme,
- Non hai ningúen de facenda por aí? Quero dicir que pode ...
-Aquí nada ho, ós de hacienda pagámoslle todo honradamente. Non pasa nada, e eles tamén se queren algo despós teñen que depender de nós. Ou cortar con ferramentas que hai por aí que non cortan nada. Porque houbo algúns restaurante e colleu un coitelo de aqueles e é o que máis me indigna porque non corta nin o pan, logo non corta nin as patacas. Eso é unha pena! ((Risos e aplausos)). Se queren ferramenta que corta hai que vir ó ayuntamiento de Riotorto. Bueno, Ferreiravella e tamén en Terra Mundi que eu en Terra Mundi tamén teño moitos amigos e tou encantado deles, aora en ferramenta e asunto de corte aquí, en Terra Mundi as navallas, aora en asunto de fouciño e de corte aquí. Cada un ten a súa especialidá.
Autor/a da transcrición: Estefanía Mosquera Castro
Texto de presentación