Dolores Macías Pose: Outra ves, noutro,o,o lughare, un,n,n señores tiñan ovellas. ¿Non?
Antonio Reigosa: Si.
D. M. P.: E claro,o,o seique non tiñan,n,n fillos. E despois, dixeron: "Miren ho, vamos aló,ó,ó a tal sitio a ver se nos deixa,a,a (...) Eran conocidos, ¿non? (...) E se non deixa vire o rapás pra ir cas ovellas." E,e,e dixo: "Bueno. S'el quere ire" (...) E,e,e díxolle: 
-Ti ques ir? 
-Vou. 
E, marchou con eles. E despois (...) mardárono cas ovellas, pra,a,a beira dunha carretera. E, el sentouse cos pés así pa carretera, e as ovellas estaban pa tras, (comendo). E viñeron por alí os ghuardias, e dixéronlle os ghuardias: 
-Esta carretera adonde vai, ho?
-Ai, a carretera non vai. A carretera está aquí.
-E logho,o,o cuantos años tienes, hombre?
-Os años son das ovellas.
-E logho esas ovellas de quen son?
-As ovellas son fillas doutras.
((Risas))
E despois pasaron días e fui á casa dos pais. E dixerónlle: 
-E logho,o,o [es]tas contento meu filliño?
-[Es]tou, [es]tou.
-E logho, danche ben de comer?
-Dan, si. Danme mui ben de comere. Un día, pola miñán, augha con verzas. A mediodía, verzas con augha e, á noite, volta ás verzas! ((Risas)) E outro día, pola miñán, patatas. A mediodía, patatolas e, á noite, patatas solas.