A primeira adivinanza: estudiante de gramática e teoloxía, bueno que estudia, cal é a ave que non ten peitos e cría, ós vivos dá sustento i ós mortos alegría. Eso é a abella.   

- Ai! Xa deu o resultado oh! Bueno, o que atine a seguinte a parte das coplas en pro...como se chama? Castelo...Como lle chamades? Torre de Friol, pro Torre de Friol, tamén leva o romance de Manuel Blanco Romasanta, o home lobo de Allaríz, vale? Home máis xeneroso non podo ser. Repítea pero non des o /non des a resposta.  

- A do cura era: chega á porta dunha casa encontra un neno e dícelle: 

- Que fas aí, meu neno? 

- Nin dentro nin fóra, señor cura. 

- Onde vai teu pai? 

- Meu pai vai cazar, si caza non trae e si trae non caza. 

- E onde vai túa nai?

- Miña mai está cocendo pan que comemos onte á noite.

- E onde vai túa irmá? 

- Miña irmá está chorando na habitación os amores que tuvo o ano pasado. 

- Esta é máis complicada e, esta é máis complicada. Alguén sabe o resultado? Eu escoitei esta adiviña formando parte dun conto, é dicir, forma parte do que é a estrutura dun conto bastante máis extenso. 

- Eu xa digo, fai/estes contábaos Anghelito das Penas fai xa, por aí, corenta anos.

- Mira canto aforramos 

((Falan varios dos asistentes á polafía))

- Bueno, pois o pequeno estaba na porta da casa (incomprensíbel) estaba pa dentro e pa fóra, nin estaba dentro da casa nin estaba fóra da casa, preguntou por seu pai e seu pai estaba cazando as pulgas: se as cazaba non as tiña e se as tiña pois non as cazaba e súa mai estaba cocendo pan que habían comido do día anterior prestado dun veciño. Estaba cocendo pa devolvelo e súa ermá, pois tuvera un lío o ano pasao, estaba embarazada e estaba dando, dando a luz arriba na habitación 

- Perdón, subimos a oferta, o que saiba o resultado da terceira: as coplas pro Torre de Friol, o romance de Manuel Blanco Romasanta y ademais Álvaro dixo que cantaba outra vez as coplas. 

- A terceira non sei se / a terceira estaban dúas rapazas e dice: por alí veñen os nosos pais, maridos de nosas mais, pais dos nosos fillos e os nosos maridos mismos. Entonces este eran

- A ver, a ver, a ver, a ver...

- Este eran dúas rapazas 

- Espera que nos xogamos que cante Álvaro que é o premio máis importante

- Eran dúas viúdas e cada unha tiña a súa filla entonces casaron ao cambiado despois o pai dunha casou ca filla do outro 

- Esa era a resposta? 

_ Si, si, si

- Moi ben señora, premio!