Vouvos contar un conto. Un, un tío meu, un tío, o tío Manuel (...) e coma moita xente, e,e,e anos atrás pois tamén colleu a súa meletiña de pau, a ghorra e o zoco, e marchou pa Madrí. E cheghou a Madrí, e entrou a un bar. E díxolle:
-Oe señor, pódeme poñer un viño do Ribeiro?
-Yo no tengo nada.
Bueno, díxolle:
-Usté es gallego. ¿No?
Díxolle el:
-Si señore e con moita honra!
Dixo:
-E logho en que mo conoce?
Dixo el:
-Se ve (hombre). Los madrileños somos mucho más listos ca los gallegos
Pois eso se cadra había que velo!
-Mira gallego, te voy a hacer una apuesta. Te voy a apostar diez mil contra mil. O sea, yo te hago la pregunta, si tú me la aciertas te doy diez mil pesetas. Y si no, al revés, tú me haces una pregunta, si te la acierto me das mil pesetas.
Dixo, dixo o tío Manuel:
-O neghocio, dixo, o neghocio non parece mal de todo (...) non parece mal.
E dixo:
-A ver, preghunta logo!
E díxolle o madrileño:
-Escucha bien gallego.
-Xa escoito ben, escoito. Ti di.
Dixo:
-Quien fue el q'enventó la (pilecelina)?
E dixo el:
-Oes, pois, sabíao eh! Tanta como eu puxen no meu cu! Dixo. Pero, aghora mismo non me acordo
Dixo,o,o:
-Toma, mil pesetas. Perdín.
E díxolle, dixo:
-Bueno gallego, ahora me tienes que hacer tú la pregunta.
E díxolle el:
-Escoita ben o que che vou decir. Ti escoita ben.
Dixo:
-Que animal é o que ten catro patas, aghatuña polos piñeiros arriba, roe as piñas, baixa p'abaixo e xa solamente ten tres patas?
Dixo:
-Pues, pues me has fastidado gallego!
Empezou a darlle voltas aquí, (na caixa dos recados).
Dixo:
-Pues me has fastidado (...) fastidiado, gallego!
Dixo el:
-El trato es deuda. Toma, diez mil pesetas. Dixo. Pero, ahora, me tienes que decir que animal es ese.
E dixo el:
-Toma (outras) mil pesetas qu'eu n'o sei tampouco!
Autor/a da transcrición: e~xenio