Dolores Macías Pose, de Borneiro, Borneiro, Cabana de Bergantiños. Cantareira tradicional que conserva o legado musical da parroquia cabanesa de Borneiro. Protagonizou un dos programa de Alalá da TVG. O seu legado musical foi recollido por varios colectivos de investigación da música e danza tradicional como o grupo Ruote da Coruña.

Botámonos polo mundo
calzados de sapatillas
pra desenghañar aos pais
o que fan as súas fillas

Porque a maior parte delas
tráenvos mui enghañados
andan pasando nas nuites
ao abrigho dos valados

Os pais dinlle algunha cousa
e dinlle pura verdá
pero a elas non lle ghusta
mosear á claridá

Alghunhas que son máis finas
van co candil pa o sobrado
ment[r]es eles están embaixo
o candil está apaghado

Están toliñas do sentido
esas pobres criaturas
que ghastan un capital
en permanente e pintura

Con eses novos peinados
esas saias tan rabelas
ca sareta na sintura
non teñen falta de erghela

Non falemos máis das (mozas)
que nos metemos nun lío
diremos algho dos (mozos)
son como seixos no río

Andan dun lado pra o outro
non fan máis ca pasear
búscanlle a Xan e a Pedro
os cartiños pra fumar

De corbata e ghabardina
mui aparellados veñen
e cachéanlle os bolsillos
e do demo perra teñen

O que máis e o que menos
presume de ser formal
cando están sós cas rapazas
tíranlle polo zaghal

Cando van estar con elas
non ven o que lle contar
unha fala, dúas falas
podíamonos casar

Non falemos máis dos mosos
que desto pouco se come
diremos como lle fan
as mulleres ao seu home

Rouban fabas, rouban millo
e bos forrados de trigo 
sin disir nada ao home
véndenos de tapadillo

Co roubado e mais cos ovos
sempre fan alghún cartiño
e énchense come burras
e fártanse ben de viño

Os homiños, miñaxoia,
en millor ghrado non [es]tán
van á noite pra a taberna
e veñen pola miñán

Pra o outro día siguiente
cheghan á casa moi sedo
aos fillos e á muller
danlle unha tunda de medo

Adiós (mociñas) e (mozos)
e os casados tamén
eu despídome de vós
d'equí ao ano que vén