Filla de Xosé Fernández Rama "Calviño de Tallo"

Cando tiña pelo, poque logho quedou sin el, cheghamos a casa (...) cheghaba a casa de traballare, cansao e,e,e peinámabolo. Eu son a maior, ela é máis pequena e outro (hermano) e,e,e e deixábanos peinarlle aqueles catro pelos, xoghaba con nós e [es]tábamos esperando na porta que cheghara porque naquel entonces, xente máis nova cá nós, e eu teño cincuenta e cinco anos, siempre nos traía, acórdome siempre, un paquete de ghalletas de María que costaba unha peseta ¡Un pa cada filla! -Un paquete de ghalletas desas redondas? -Non, eran así alarghadiñas. -Eran alaghardiñas. -E más caramelos, siempre, siempre, siempre. Foi unha persona adorable, marabillosa. Siempre (...) miña nai nunca poido ir con el a ninghún sitio porque éramos tres irmás e,e,e el iba ás regheifas por aí, pero mamá (nunca pudo ir). Pero como persona (...) non pudemos pedir máis, non temos que nada que decir. Foi bo fillo, penso. Foi bo irmau, e xa digho, foi bo pai e foi bo (neto) (incomprensíbel). Non teño nada que decir porque o que o conoceu un pouco xa sabía como era. -Máis alegre, tamén. -Siempre. -Era mui alegre (...) -Siempre, siempre, siempre. Cariñoso, aleghre. Se tiña que colaborar, a xente que,e,e que podese, aí estaba; os nenos; cos maiores, con todo o mundo.