...Un matrimonio, que el tiña ido alghunha ves a Santiagho, xa sabedes, os que son do meu tempo, xa sabedes que antes solamente iba Castromil á mañán a más o Ghaldrán e viñan á noite, non había más coches, e entonses el tiña ido a Santiagho e un día díxolle á muller: heiche de levar un día xa verás que ghrande é Santiagho e habemos de comer alá. E dixo ela: mira ho, farei unha filloa logho e comémola dispois alá? E dixo: non coño, pra un día que imos...habemos de comer alí!

E entonses foron...foron pra Santiagho e viron un restaurante e dixo: imos mirar aquí, e entonses mirou e non había ninguén e dixo: inda é sedo. E nesto, entrou un matrimonio e dixo: bueno, van estes aí, nós imos tamén. E o matrimonio foise sentare así alí, e eles sentáronse no lado d'aquí, nesto vai o camarero, co seu paniño e cheghou a xunto deles e ela non lle oeu, nin el o que lle dixo, e díxolle el: Carlos III, y usté? María Brizard. E díxo el: estanlle preghuntando como se chaman. E entonses veu a xunto deles e dixo: y ustedes? Dixo: Eu Pepe Couseiro, e ela Amalia Rodrighes.