Nunha taberna de Osedo,
preto da vila de Sada,
parolaban tres homiños
en amistosa compaña
o día que se celebra
a feira da Rucabada.
Mui logo se coñecía,
principalmente na fala,
que os tres homes eran nados
en diferentes comarcas:
un era gallego enxebre,
outro andalús de Granada,
i aqueloutro, un maragato
vestido con unhas saias
que lle daban a parecencia
dun mouro das Alpuxarras.
-Vamos, compares -decía
o andalús- tengo ganas
de armosar.
-Pues almorcemos
lo que quieras, camarada-,
contestoulle o maragato
con parola lisa e franca.
Calou o bon do gallego
i acetou a convidada,
anque coa intención de dare
o que a escote lle tocara.
Chamaron á taberneira,
pra que ela lles espricara
que clas de comida tiña,
e contestou que se achaba
con solasmentes dous ovos
que da noite lle sobraran.
Volvéndose o andalús
ós dous serios camaradas,
díxolles:
-Con los dos huevos
la cosa no llega a nada
para los tres, y propongo
que durmamos en la sala,
y el que sueñe la mentira
más grande y de mayor gracia,
(pero siendo al mismo tiempo
mentira muy bien fundada),
se comerá la tortilla
y... se quedará sin ganas-.
Fóronse a dormir os tres
i o galleguiño rascaba
a testa, como buscando
unha idea; unha retranca.
Iba para o seu chaleque
dicindo:
-¿Quen é o que gana
a un andalús a mentire?
Ademais queren ruada
á conta dos meus cartiños
e rirse de min, carafia;
pro... xuro non van lograre
tal ouxeto eses canallas-.
Dempois que os dous compañeiros
como dous porcos roncaban,
o gallego foise á mesa
i a torta comeu con calma,
bebendo tamén o viño
que era do de Ribadavia:
foise enseguida a dormire
a donde os outros estaban,
e pra millor disimulo
de vez en cando fungaba.
O andalús levantouse;
despertou ós camaradas,
e preguntoulles con sorna
que sonos entón soñaran.
Dixo o terco maragato:
-Soñé que nadando estaba
en un mar de vino, en donde
flotaban tremendas barcas.
-Vaya un zueño -respondeulle
o andalús; -ahí no es nada;
pu yo, compare, he soñao
que en medio la mar salada
había un faro tan grande
como la hermosa Giralda
hecho y formado de pulgas,
simentao en cucarachas!
O gallego, medio ríndose
e posto sobre a bisarma
por si tiña que zurrar
ós dous pillos a badana,
dixo: -Pois eu, compañeiros,
cando durmía, soñaba
que comía a torta de ovos
con viño de boa casta;
soño, que ó meu entender,
foi verdá, pois nin miaxa
quedou aquí da comida
que había pra nós gardada-.
O andalús mirou cheo
de tirria e profunda rabia
ó galleguiño, pro este
amostroulle a súa bisarma,
i entón, tremando de medo,
deixaron aquela casa
o andalús e maragato
máis famentos que unha vaca,
ou que un maestro de escola
a quen lle deben mil pagas.
Autor/a da transcrición: e~xenio
Texto de presentación