Naquel silencio da noite

sinte-la agua cantar

cando bate no rodicio

e a moa fai xirar.

 

Xira moa, xira moa;

moa do muíño pequeño,

o cantar da túa pedra

adorméceme o meu neno.

 

Deitado no meu regazo

o meniño adormeceu,

a lúa pra el miraba

e algún biquiño lle deu.

 

Cerrei a porta do muíño

e dentro del me quedei,

vendo saír a fariña,

vendo durmir ao meu rei.

 

A lúa xa se marchara,

o día viña rompendo,

os paxariños cantaban

e eu o muíño fun varrendo.

 

Co foliño na cabeza

e o rapaciño no colo

funme marchando prá casa

e triste o muíño quedou solo.