Viña baixando do monte, trun trun,
viña baixando do monte, trun trun,
polo camiño do carro, laralará
ai lala laralará ai la,
ó chegar a Penagrande, trun trun,
ó chegar a Penagrande, trun trun,
xa vía o lugar de Barro, laralará
ai lala laralará ai la.
Outeiros de Penagrande,trun trun
Outeiros de Penagrande,trun trun
sempre coa vista posta, laralará
ai lala laralará ai la.
Nese lugar tan bonito, trun trun
nese lugar tan bonito, trun trun
que está no fondo da costa, laralará
ai lala laralará ai la.
Moi preto das nosas casas, trun trun
Moi preto das nosas casas, trun trun
témo-lo muíño pequeno, laralará
ai lala laralará ai la.
co seu tellado de pedra, trun trun
co seu tellado de pedra, trun trun
e o seu corpiño de neno, laralará
ai lala laralará ai la.
Dentro da nosa capela,trun trun
Dentro da nosa capela, trun trun
temos o noso santiño,laralará
ai lala laralará ai la.
coa espada levantada,trun trun
coa espada levantada, trun trun
vainos marcando o camiño, laralará
ai lala laralará ai la.
Autor/a da transcrición: Estefanía Mosquera Castro
A cántiga ten unha forma curiosa pola cantidade de apéndices textuais ao final de cada verso, a xeito de romance infantil clásico, pero eses ritardandos ao final das segundas frases musicais danlle un aire coral, case tabernario, de mediados do XX. O texto non parece ser moi vello nin moi tradicional senón, máis ben, composición de algún namorado do lugar de Barro en época máis ou menos recente. Á hora de optarmos por unha clasificación xenérica hai que acudir ao ritmo que se aprecia, que é o de valse, como se di na zona, aínda que se nota que está desvinculada do baile.
Asesor musical: Juanjo Fernández