Sobr'o gallo do pino,
sin cuidar do destino,
o azor co fero grito o aire inunda,
e, fatigado da diuturna razia,
descansa da súa vida vagabunda.
Pasado o tempo ledo,
baixo o rudo penedo,
o lagarto descansa debuxado
e da necesidá dura e punxente
s' esquece e do traballo xa pasado.
Tódolos feros brutos,
escamosos e hirsutos,
féita-las crúas, sanguinosas probas,
achan repouso nas profundas augas,
descanso atopan nas salvaxes covas.
Mais do xenio mudabre
o ánimo indomabre
n'acha descanso, non.
Quizais s'axita nel o esprito insonme
do ánxel da primeira rebelión!
Autor/a da transcrición: Estefanía Mosquera Castro
Texto de presentación