Calros Solla: As coplas que se lle dedicaban a Folghoso.
María da Vrea: As coplas que se lle/
Folgosiño folgosés
Folgosiño folgosés;
colores da miña cara
en Folgoso quedarés.
Calros Solla: I esa que empeza,a,a.
María da Vrea:
O lugar de Folgosiño
é mui dino de querer,
ten un loureiro no medio
que alomea sin arder.
Calros Solla:
Anque che son de Folghoso/
María da Vrea:
Daquela triste montaña;
anque che son de Folgoso,
ojo, que la vista engaña!
Calros Solla: I outra que empeza,a,a
O lugharciño de Covas/
María da Vrea:
É moi dino de querer,
ten un loureiro no medio
que alomea sin arder.
Calros Solla: Ou outra que empeza
Na parroquia de Folghoso/
María da Vrea: Xa hai tempo que/
Calros Solla: É que hai moitas aí.
María da Vrea: Bueno, ho!
Calros Solla:
Na parroquia de Folghoso
hai dúas pedras de asento/
María da Vrea:
Hai dúas pedras redondas/
Unha pra...
Calros Solla:
No lughar de Folghoso
hai unha pedra redonda/
María da Vrea:
Donde se xuntan as vellas
para bater a candonga.
Calros Solla: I a de
Pasei a ponte do Pegho/
María da Vrea:
Paseina nunha carreira,
iba detrás dunha lebre
saleume unha costureira.
Calros Solla: I aquela que empeza
San Antoniño de Covas/
María da Vrea:
Casamenteiro das vellas;
por que non casas as novas,
que mal che fixeron elas?
Calros Solla: Moi ben. I aquela que di
Viva Folghoso/
María da Vrea:
Anque muera!
viva Folgoso anque muera!
Quiero que corra la sona
de que Folgoso es mi tierra.
Calros Solla: I a
Miña Virxiña do Pegho/
María da Vrea:
Onde vos viñeron poñer,
no medio da carballeira
con o río darredor.
Calros Solla: I
Indo pra Castrelo/
María da Vrea:
Todo é silvas nos valados;
vindo cara a Folgoso,
caraveles encarnados.
Calros Solla: Xa bo foi, eh! Xa saíron todas case. Algunha por aí que queiramos deixar pra a posteridade.
María da Vrea: Ah!
Viva Folgoso que tiene
las ventanas hacia el norte;
vivan los chicos valientes
que lo pasean de noche!
Calros Solla: I
A subila i a baixala/
María da Vrea:
A costiña de Acivedo;
a subila i a baixala,
perdín a cinta do pelo.
Calros Solla: Nin máis nin menos. I o de
San Nicolau de/
María da Vrea:
De Ventoxo
era blanco i era roxo,
onde o fomos encontrar
entre o (pexís) de Folgoso.
Calros Solla: I alghunha que lle mande aos de Cerdedo, a do curiña de Cerdedo. Como é a cousa?
O cura de Cerdedo/
María da Vrea:
O curiña de Cerdedo
non ten capa nin capelo;
viva o noso de Folgoso
que a ten de terciopelo!
Autor/a da transcrición: e~xenio
Texto transcrito