Calros Solla: E, lembra aquilo que nos contou da letanía do tío Leopoldo?
María da Vrea: Uh, madre!
Calros Solla: Aquela que empezaba:
Matia burria
María da Vrea: 
Aquienaratísima
(Incomprensíbel)

Que cosa habéis visto en el mundo,
es la cosa más cien cien cien
de todas las cosas.

-Tío Leopoldo, e logho cando naceu súa nai, usté canto tempo tiña?
-Pois, máis ou menos, como ese rapaz da (ghabiela), set'anos!
-E cando naceu seu pai?
-O mismo, tiña set'anos.

Calros Solla: E dicía:
Matia burria
Aquienaratísima
Virgho opotes
María da Vrea:
Ni lo celebres
(Incomprensíbel)
Calros Solla:
Matia meretísima
Vós alabaredes.
E o de:
Anguilinguilónguilis.
María da Vrea: Eso era, pa decir Agnus Dei, e el decía:
Anguilinguilónguilis,
pecata mundi.
Anguilinguilónguilis,
pecata mundi.
Calros Solla: I en latín falaba, eh!
María da Vrea: E logho, falaba todo.