- Os veciños de aquí nos acordamos da señora Casilda.

- A señora Casilda

- A señora Casilda. Pois esa, a señora Casilda, esa iba lavar ao río do mosteiro aquí, que agora (incomprensíbel) non funciona, pero bueno iba a lavar aí. E dixo que un día, ela iba e a máis lavaban para fóra non?.

- Estaban sempre no río lavando non?

-Si, entonces iba con las tinas i dice que un día que encontro allí a un señor dale que turra, dale que turra e lavaba, lavaba, lavaba, lavaba e montós de roupa, aparecía roupa, el non levaba roupa, pero montós de roupa e eu túvenlle medo e eu túvenlle un pouco de medo. Pero usté quen é? Ai, alabado sea Dios! Saleu correndo! Saleu correndo!

-  Cando dixo Dios saleu correndo. Era o demo

-Era o demo!