Manuel Blanco: Sobre da marcha algo máis ha salir.
Branca Villares: Sobre da marcha, si, has contar. Eu, eso, solo queríache preguntar polos outros Carantoñas, xa me contaches algo, e de Reis que recordas algo máis, dos outros Reis que houbo? 
Manuel Blanco: Os Reis de antes de nós. 
Branca Villares: Aparte destes dous que xa sei que son os que máis che gustaron de todos.
Manuel Blanco: Bueno, si.
Branca Villares: Cales máis che gustaron?
Manuel Blanco: Os cuatro, eran outros dous, eran os cuatro, os Reis, todos moi, como Reis penso que foron número un na nosa zona. Eh! Porque despois houbera de anos, vos quero decir, encima de quince anos que estaba prohibido.
Branca Villares: Estuvo prohibido?
Manuel Blanco: Si.
Branca Villares: Cóntanos eso logo.
Manuel Blanco: Estuvo, estuvo prohibido porque o gobierno que había prohibiu eso. 
Branca Villares: Ajá.
Manuel Blanco: E con eso máis, máis cousas. Eh! Pero o de salir de Reis prohibiuo totalmente. Que despois nós o primeiro ano salimos clandestinos, si, pero despois si, despois houbo cambio de gobierno e ao haber cambio de gobierno xa case me entendéis, e aí non vos voun decir máis nada.
Branca Villares: No, no, no.
Manuel Blanco: E entonces xa foi cando salimos desairadamente, como paxaros cando o soltan do nido ou da xaula. Si.
Branca Villares: Mui ben.
Manuel Blanco: O sea, podiamos salir xa despois, si, pero o primeiro ano aínda salimos clandestinamente, porque hoxe, aínda que se nos sepa, hoxe non os castigáis. Eh!
Branca Villares: Non.
Manuel Blanco: Verdá? Hoxe non. Non, non.
Branca Villares: Non se castiga.
Manuel Blanco: Hoxe.
Branca Villares: E que tú acordes, aparte da canción que cantaban eles, da licencia pido señores, todo eso, había máis cantos que facían os, os.
Manuel Blanco: Os contrarios, os doutros grupos.
Branca Villares: Si.
Manuel Blanco: É que nos anos que salimos nós non houbo máis grupos.
Branca Villares: Cada grupo tiña a súa.
Manuel Blanco: Saliran antes, antes.
Branca Villares: Si.
Manuel Blanco: A canción normalmente case era a misma pero cambiábanse varias estrofas. Porque estos tuveron que estar dous meses polas noites ensaiando. Si, si. Pra, pra acoplarse os cuatro á misma canción.
Branca Villares: Home, claro.
Manuel Blanco: Á misma canción. 
Branca Blanco: Home claro.
Manuel Blanco: Pero fixérono ben. Eh! Mui ben.
Branca Villares: Mui ben.
Manuel Blanco: Moi ben, moi ben.
Branca Villares: Pero, e non había outro tipo de canciois que se facían, falando das cousas que pasaban ou que? 
Manuel Blanco: Ai, das que pasaban non, das que, de como fora antes. 
Branca Villares: Ajá.
Manuel Blanco: De como fora antes. Á religión. 
Branca Villares: Ajá.
Manuel Blanco: Que as as cancións estaban basadas na religión que houbera antes.
Branca Villars: As dos Reis.
Manuel Blanco: As dos Reis, si. Pero, despois, igual salían un gru/ os Reis do Caurel.
Branca Villares: Si.
Manuel Blanco: E a mitá da canción igual non era como a de, cantaban estes aquí.
Branca Villares: Claro. 
Manuel Blanco: Estes aquí. 
Branca Villares: Claro, claro. 
Manuel Blanco: I a mitá das estrofas igual si.
Branca Villares: Si.
Manuel Blanco: Porque Carrete, Carrete ben sabéis que sempre estaba ca canción de Vesuña, eh, se cantaramos a de Vesuña e se tal. Vesuña ou Moreda, non sei donde,e,e.
Roberto Raposo: (Incomprensíbel) A Trabazas e lle ganaran na ceada aos de non sei de donde, decía Carrete.
Manuel Blanco: Ai, si!
Roberto Raposo: Ganáronlle a ceada, chegáronlle diante.
Manuel Blanco: E (querían) que ganaran pola canción.
Roberto Raposo: Gañáronlle a ceada.
Branca Villares: Gañáronlle a ceada. 
Manuel Aira "Roque": A ceada, si.
Branca Villares: I era?
Manuel Blanco: Adelantarse. 
Branca Villares: Ir outros Reis, i chegar antes á casa.
Roberto Raposo: A o pueblo.
Branca Villares: Co cal, o aguinaldo levábano eles.
Manuel Aira "Roque": A ceada, xa a palabra o indica.
Branca Villares: Claro, claro.
Manuel Aira "Roque": Máis cedo.
Branca Villares: Claro, claro, claro.
Manuel Aira "Roque": Claro.
Manuel Blanco: Si, ir primeiro, ir antes.
Manuel Aira "Roque": (Gañácheslle a ceada) e o outro cheghou detrás. I el viña aí, pero tú fuches máis listo, cochiches o (carreiro) e ala!
Manuel Blanco: E que se van a un pueblo, unhos Reis, despois se van outros os dous días, non tein a que ir. Eh! Claro, porque os primeiros xa o levan todo. 
Manuel Aira "Roque": Se llelo dan.
Manuel Blanco: Si, pero casi sempre se dá aos primeiros.
Roberto Raposo: A música despois nos pueblos, daquela levaban unha orquesta.
Manuel Aira "Roque": Ese era outro problema.
Roberto Raposo: Claro, entonces os que chegaban antes levaban o, poñían cartos os mozos pra os primeiros Reis que salían, si despois chegabon outros, pois non aportaban pois xa tuveran a súa festa de Reis nos pueblos que era o que.
Manuel Blanco: Si.
Roberto Raposo: Sempre. 
Manuel Blanco: Si.
Roberto Raposo: Cada Reis que salían levaban unha orquesta (desde) a zona e competían muito, tamén, de levar, a quen levaba a millor orquesta, como eran Os Padernes, eh, eso eran os que máis.
Manuel Blanco: Máis ésito tiñan.
Roberto Raposo: Que tiñan máis ésito.
Manuel Blanco: Si.
Roberto Raposo: E traían en vez de traer toda a orquesta pois igual traían catro ou cinco paisanos, i era eso, levar Os Padernes a levar outra orquesta pois era mui. O, o tema de, dos Reises, non ir no mismo ano, si había dúas cuadrillas, aos mismos pueblos, por eso era porque despois quen pagaba a orquesta en si eran os mozos dos pueblos facer a festa no.
Manuel Blanco: No pueblo.
Roberto Raposo: (Donde) estaban, e claro xa non facían festa en todos os pueblos, nun pueblo xa houbera.
Manuel Blanco: Outros Reis antes, si.
Roberto Raposo: Chegaban eilí i eran os, os mozos do pueblo os que aportaban pra pagar o, a orquesta.
Manuel Blanco: Entonces os Reiseiros de Pedrafita houbo moito ésito daquela, economicamente, eh, economicamente falo, recaudouse muito.