Aurelio Ramos: Bueno, ese eu sabíaos, alghúns foron feitos por min, outros xa me esqueceron, porque hai tantos anos xa que non brindo aa as poesías esas das vodas.Aurelio Ramos: Bueno, si, bueno é que cuasi era costumbre da juventu, da xuventude cantar, entonces eee cuando baixaba a moza da casa dos pais, botabámoslle unha, que era máis pa chorar que pa rir, a moza:
Despídete niña hermosa
De la casa de tus padres
Que hoy es el último día
Que de ella soltera sales
E unha vez acaba poñia o pañuelo (risas) (incomprensíbel) iso é verdá.
No camiño cuando ela baixaba da casa dos pais
Despídete niña hermosa
De la casa de tus padres
Que hoy es el último día
Que de ella soltera sales
Decíaselle a verdá, despois claro había moitas, xa cuando se subía pa iglesia despois fóronse perdendo e despois na mesa si, na mesa logo se empezaba a botar:
Viva el novio y la novia
Y también que viva yo,
Vivan los acompañantes todos
Y el cura que los casó!
Antonio Reigosa: Iso era antes dos postres ou?
Aurelio Ramos: Si, e despois al padre, viva el padre y la madre, pero esas vánseme no olvido
Antonio Reigosa: Xa, xa
Aurelio Ramos: Eu teño unha papeleta e estiven buscando por ela pero non a encontrei e remexín todo o outro día, e dos contos.
Cuando tomabamos o
Voy a brindar este caliz
Como si fuera champan
Dios quiera que de un año
Tengan que bautizar
Aaa eee veña
Voy a brindar este cáliz
Como si fuera de ron
Dios quiera que de un año
Tengan un niño varon
Voy a brindar este cáliz
Que lo tengo que brindar
Por fulano y por fulana
Que se vienen de casar
Pero eu tiña unha axudante moi boa que era a miña mullere. Unha vez botámosllas aos curas, dun cura pa outro, porque houbo o de Beariz un, o de aquí dous, o de Lebozán tres, tres curas nunha voda, e houbo poesías p´os tres.
Antonio Reigosa: Boas ou?
Aurelio Ramos: Botabámosllas en contra do de Beariz e a favor do d´aquí do de Xirarga.
O curiña de Beariz
Non ten capa nin ten nada
Viva o noso de Xirargha
Que vos colleu boa anada
(risas)
E vai o de Beariz levantouse e ponse el:
-Si, xa ten a chousa toda a herba como a miña
(risas)
Os outros eran, picábanme, para que lle botase ben ao de alí.
Texto transcrito
Gravación feita o 26 de novembro de 2021 en Xirazga (Beariz), co financiamento da Deputación de Lugo e CEDRO.