Emilio Españadero: Eu nacín en Alemaña, cando era República Federal de Alemaña, en Essen, Renania del Norte-Westfalia. E nacín alí pois porque,e,e meu pai estivera,a,a de miñeiro,o,o en Asturias, pero despois pasou á miña e,e,en Alemania. E,e,e casou con miña nai por poderes porque tivo un accidente na propia mina, caeulle,e,e parte da mina enriba (...) 
Antonio Reigosa: Alí, en Alemania?
Emilio Españadero: Escachou unha perna e non poido vir á,á,á á cerimonia. Entón, tivéronse que casar por poderes; un tío meu tivo que facer de meu pai (...) Entón a cousa foi así, miña nai tivo que despois marchar ela soa pr'alá, pra,a,a Alemania, e alí.
Antonio Reigosa: Pero a ti fabricáronte alí?
Emilio Españadero: A min fabricáronme alí.(...) Fabricáronme alí. Non, meu pai d'alí non se puido mover. ((Risas)) Tivo que ir miña nai, fabricáronme alí, alí nacín. 
Antonio Reigosa: E hasta cando?
Emilio Espadañedo: Tres meses estiven alí. Despois foime buscar a miña avoa, e víñenme pr'aquí ata os tres anos que me puideron vir recoller meus pais.
Antonio Reigosa: I ata os tres anos onde, onde viviches?
Emilio Españadero: Coa miña avoa e,e,e meus tíos.
Antonio Reigosa: Pero onde?
Emilio Españadero: Aquí, nos Castros. No barrio dos Castros, ao final de todo, alí na Coruña foi onde estiven a vivir. Foi unha cousa un pouquiño complicada así de,e,e comezo. O que pasa é que tamén é unha problemática (...)
Antonio Reigosa: Si.
Emilio Españadero: Até os tres anos non coñecer aos pais. Eu teño, aínda, aí unha pequena lembranza de cando me decían que tiña que marcharme cos que eran meus pais, eu decía que non, claro, porque pra min (...) os tres primeiros anos, meus pais eran outros.
Antonio Reigosa: Claro.
Emilio Españadero: Eso foi unha cousa así,í,í complicada pero bueno, se superou (...)  
Antonio Reigosa: Non, xa.
Emilio Españadero: Despois. Pero d'aí, marchamos pra Francia. Eu estiven a estudiar alí na escola pública,a,a francesa até os nove anos, case dez (...) Vivín o maio do 68. Teño unha foto, despois pódocha,a,a ensinar, diante das barricadas porque aínda por riba coincidiume vivir na rue de l'Université, ao lado da facultade de Mediciña, no medio do barrio Latino. Así que cando empezou o follón alí estabamos no medio. Teño documentación gráfica diante da barricada que había ao lado da,a,a nosa casa, co meu pantalón curto, e pola mañá cando saía con miña nai a busca-lo pan e saltabamos por riba da barricada.
Antonio Reigosa: Cantos anos tiñas? 
Emilio Españadero: Seis anos. Fun consciente porque,e,e miña nai traballaba de porteira dese edificio. Era un edificio que tiña pois a entrada grande, digamos, dos coches; e despois a cociña tíñamola pra un lado e as habitacións pra outro, e daban á rúa. O cuarto donde,e,e durmía eu daba xusto á rúa; entón, a min leváronme, de madrugada, a primeira noite de follón absoluto, leváronme pra a casa dunha veciña pero tivéronme que sacar rápido, rápido, e mentres me sacaban a min, meu pai metía pola porta a unha rapaza vietnamita, foi a primeira vez que vin unha asiática, nunca vira,a,a unha asiática; vira pretos, vira,a,a (...) pero nunca unha asiática, foi a primeira vez que a vin, pero sangrando pola cabeza, meu pai meténdoa pra curala, pra axudar mentres a min me lanzaban á casa dunha veciña que vivía no interior. Eran casa señorais que había pra o interior, leváronme á casa desa veciña. Así que aí comezou, digamos, a miña conexión, tamén, coa,a,a reivindicación social.   
Antonio Reigosa: Teu pai de que traballaba en? (...)
Emilio Españadero: O meu pai estaba de encargado dunha fábrica americana,a,a, alí, en París.
Antonio Reigosa: E hasta cando estiveche alí? 
Emilio Españadero: Ata os dez anos. Xa despois, xa viñemos pra,a,a Coruña, primeiro quedei,i,i case un ano, cunha,a,a cunhas tías miñas. Xa me escolarizaron aquí, pero mentres meus pais remataban alí pois de,e,e vende-las cousas, de pechar a casa, rematar tódolos papeleos e as cousas xa pra virse pr'aquí, despois, dende aquela, xa, non nos movimos.