Naceu en Taboada (Lugo) en 1969. Estudou Auxiliar Administrativo e de profesión é gandeira. Cando a vida lle permite uns intres participa en recitais poéticos, clubs de letura e tamen escribe. Colaborou nalgúns poemarios dixitais, en libros colectivos como Mesturas, Roteiro das Artes, Homenaxe a Manuel María, Mondoñedo é poesía 2014-2018, na revista Xistal, n° 21, ano 2019, O cancro, el, eu, nos de José Estévez López Poetas do reencontro, colleita galaico-lusa 2019.
Recibiu o primeiro premio na categoría senior no certame “Cartas de Amor Vila de Quiroga“ 2019. 
Poeta Labrega que autopublicou Poesías: Algo de mí con mucho de ti, 2015, Latexos dunha labrega, 2017, Pintasías (poemas e debuxos para pintar, infantil), 2018 e Sentidos nunha aldea, 2019.

I ahora como hai algunhas persoas pequeniñas aquí que ao millor non viviron eso, vouvos dicir algunhas das cousas que pasaban antes nas aldeas.

Antes en cada aldea
os carros sempre cantaban,
nos ríos lavábase a roupa,
e nas leiras,
a xente asubiaba.
Hoxe non cantan os carros,
os ríos non teñen palabras
e as leiras están apagadas.
Antes en cada aldea
as lareiras tiñan risadas,
nos camiños bailaban os zocos,
e nas palleiras,
a xente aturulaba.
Hoxe choran as lareiras,
os zocos xa non saltan
e as palleiras estan caladas.
Antes en cada aldea
o pouco sempre chegaba,
nas casas vivía o gando,
e os veciños,
sempre a porta abrazaban.
Hoxe xa non chega nada,
o gando non ten parada
e a xente está lonxana.
Antes en cada aldea
a vida… respiraba,
hoxe, case suspira a vida
por aquel vivir de aldea.