Cando eu era neno, pequeno que aínda non salira de Vilanova, e,e,e viña por alí un señor que era conocido de meu pai que se chamaba José Luis Pérez de Castro que aínda vive que é un, era un avogado de,e,e de,e,e das Figueiras, en, na ría do Eo, e,e,e, era membro do, do Instituto de Estudios Asturianos, e tiña moita relación con historiadores, e con etnógrafos, antropólogos e todo. Non? Entonces, no meu pueblo hai un mosteiro, hai un mosteiro de santa María de Vilanova de Oscos, e,e,e entonces el traía, de vez en cando, traía algún invitado, traía xente importante, alí, que lle iba ensinar o o,o,o el Convento, como lle chamamos alí nosoutros. No? I eu era un, era el rabín, eu sempre iba detrás porque a chave de, de acceso tíña-a-a-a meus pais, entonces el viña pola casa, pedía a chave, iba co señor, i eu iba detrás. I eu empezaba a, a, a escoitar todo o que comentaban, todo o que falaban, i aquelo empezou a, a chamarme moito a atención. Non? Entonces, aí, foi onde empecei eu, un pouco, a interesarme polo tema da etnografía, polas costumbres, polas tradicións, e por todas eses, eses, eses elementos que s'estaban, daquela estaban vivos, pero que logo se empezarían a perder totalmente. Non? Entonces, á sombra de,e,e dese señor foi onde eu collín esa afición. Á vez, e,e,e meu pai, como
traballaba cos, cos labradores, pois,s,s e,e,e (...) Bueno, notaredes que estou falando unha lengua así, unha mezcolanza que é o que se falaba por alí. E,e,e os labradores, como meu pai tiña contacto con eles, pois había outros etnógrafos de, de bueno dos organismos estos asturianos como IDEA, o Instituto de Estudios Asturianos, i,i,i outros aficionados que lle mandaban cuestionarios a meu pai para cubrir. E, unha vez, mandáronlle un sobre as vacas, outro mandáronlle sobre os muíños, i eu acompañei a meu pai a, a, a un muíño para, para tomar nota das, das, das respostas ás preguntas que lle formulaba no cuestionario o, o señor aquel. E,e,e era mui pequeniño, eu teño unha foto, eu que tería sete anos, ou por aí, sete ou oito anos? Por aí. E,e,e e chamoume moito a atención porque e,e,e a miña familia non, non eran, non eran labradores, entonces, bueno, meu avó, si. No? Pero non tiña eu moito contacto de tan pequenín con, con, con ese mundo, nunca pensaba que fora un mundo que me tanto me chamaría a atención despois. E,e,e e aquela visita a aquel molín pois,s,s e,e,e quedoume mui gravado, de feito, empecei a facer dibuxos, a dibuxar molíos, a, a a estu/ a investigar sobre, sobr'elos, i, i a raíz del molín, pois foi xurxindo pois outra cousa, i outra cousa, i outra cousa, xa de pequenín. Despois sumábaselle a ese interés que eu mostraba no momento de que visitaban o convento, pois estas personas, e,e,e e,e,e e bueno, aí naceu un pouco a miña,a,a (...) Si, era importante pois,s,s para min pois ver cousas como por exemplo: nomes de vacas, nomes de,e,e como se lles chamaba segundo tuveran os cornos, e,e,e que razas había, que traballo facían, e,e,e como, como se criaban. Cousas que pasabas, alí, diariamente, pasabas e mirabas e,e,e non che chamaba tanto a atención. Pero, desde esos momentos empezas, empezou a, a timbrar na porta. No?

Gravación feita o 20 de maio de 2019 no Centro de Artesanía e Deseño do Concello de Lugo, co financiamento da Consellería de Cultura e da Deputación Provincial da Coruña.