Antonio Reigosa: Leituga, cebola, allo. Fáltannos sete.
Xusto García Castro: Vamos a ver, cebola, allo, leituga.
Antonio Reigosa: Leituga, cebola.
Xusto García Castro: Ortiga.
Antonio Reigosa: Ortigas.
Xusto García Castro: Apio.
Antonio Reigosa: Apio.
Xusto García Castro: Unha cousa sobre o apio. Eh!? No libro ese que teñen na (incomprensíbel). E,e,e e me parece que pon algo así de, la malva, me parece que es sobre la malva, a ver, teño que recordalo, es para la mujer lo que el apio es para el hombre.
Antonio Reigosa: (Incomprensíbel)
Xusto García Castro: ¿Saben por qué el apio es para el hombre? Eu levo comido apio a toneladas. Porque, porque (tiene) vitaminas, no veas! E no, no, na, no plato ese que dicen que é o millor plato (incomprensíbel) del, del, do mediterráneo, e eso que fan (incomprensíbel) bueno, levan máis grasa ca (incomprensíbel) pois unha base dese é o apio. Pero a razón, como medicina o (apio) pa a próstata. Os homes pensan que,e,e ca próstata cando, aos cuarenta anos é raro que no, empeza, pensan que é unha enfermedá, é o que lles quería decir. I, a próstata cando empeza non é enfermedá, é que é o organismo noso que empeza a morrer. É o primeiro organismo noso que empeza a morrer e xa, normalmente, casi a tódolos homes, moitos non o saben nin se dan cuenta, e van, e van a,a,a ao uro/ ao urólogo e, e entonces non lles encontra nada porque no hai enfermedá. Bueno.
Antonio Reigosa: Acabamos, eh! Leituga, allo, cebola, ortigas, apio.
Xusto García Castro: Apio. Vamos a ver, eu por aquí teño, bueno, moitas cousas (mire).
Antonio Reigosa: Bueno, pero botaralle algo de sabor, non? De,e,e eu que sei!
Xusto García Castro: Si. Sabor xa leva a ortiga, sabor leva a salvia.
Antonio Reigosa: Ai, salvia!
Xusto García Castro: Le/ leva a salvia.
Antonio Reigosa: Si.
Xusto García Castro: Leva calquera herba (...)
Antonio Reigosa: Herba que de sabor. Que de sabor.
Xusto García Castro: Comestible.
Antonio Reigosa: En pequenas cantidades, ou?
Xusto García Castro: Hombre porque si poño mitá, si poño no plato media leituga xa no me caben o resto ((Risas)) Sempre (incomprensíbel) de cada cousa.
Antonio Reigosa: Pero pódese cargar de apio e,e,e e ortigas, por exemplo, pódese cargar dunha cousa e non da outra. Quero decir, pode botar moitas ortigas (...)
Xusto García Castro: Xa, xa dixen que a base era a leituga.
Antonio Reigosa: Xa, xa.
Xusto García Castro: (Incomprensíbel)
Antonio Reigosa: Pero si non lle gusta a leituga pode botar.
Xusto García Castro: Póñome a botar hasta catorce cousas, ou quince (leva)!
Antonio Reigosa: Ou coles.
Xusto García Castro: En vez de botar salvado como fai moita xente, que eso é incorrecto, eu boto germen de trigo, unha cucharadilla de,e,e desto, como se lle llama, da, da cerveza.
Antonio Reigosa: Xa. Ai si?
Xusto García Castro: E,e,e boto dúas ou tres cucharadas de, de (avea).
Antonio Reigosa: Bueno, vai completa.
Xusto García Castro: Ou unha cucharada ou dúas de, como se chama, de (incomprensíbel) e entonces (incomprensíbel) tiene, ten proteínas, ten de todo.
Autor/a da transcrición: e~xenio
Texto de presentación