IN MEMORIAM

CARLOS CASANOVA

Alonxouse en silenzo
dorido,
cal se aloxa o vento
sendo ferido,

Deixando enfeitados
camiños,
arrecendándoos camiñando
con cariño,

No amor en que vivía
se alonxou,
e a non querida tristura
nó-la deixou,

En mirada amorosa
á natura,
en maneiras de costume
súa tenrura,

A natura tan querida
na súa dor,
resignada ela chora
con amor,

Sentemento en que el
a adorou,
tenramente ó xacer
o acariñou,

Fundido nela ,súa terra,
seu fervor,
descansa na Sacra Paz
dela e do Señor,