10.-INT. SUCURSAL BANCARIA EN SARRIA. DÍA
Uns EMPREGADOS do banco durmitan nas súas cadeiras, OUTROS discuten sobre a alineación que presentou a Sarriana o día anterior, un deles -EMPREGADO 1- le ó Marca.


11.- EXT. DIANTE DUNHA SUCURSAL BANCARIA. DÍA.
O Mercedes dos ATRACADORES detense fronte á sucursal bancaria. CARME e O GALO baixan do coche con aire decidido e entran no local con dúas pistolas na man. CARME leva tamén unha bolsa dos supermercados Cemar.

                                                                           EMPREGADO 1
(Preguizoso. Sen levantar a vista do Marca e bromeando) ¡Miña madriña! Temos clientes. ¡Que susto me entrou!

                                                                           CARME
¡Isto é un atraco, señores!

Os EMPREGADOS levantan as cabezas, coa excepción do EMPREGADO 1.

                                                                           EMPREGADOS
(En coro) ¡Bah!

Os EMPREGADOS volven ó que estaban facendo.

                                                                           CARME
(Indignada) ¡Dixen que era un atraco! ¿Vale? ¡Me cago en ningún dios!


12.- INT. COCHE MERCEDES. DÍA
RAMÓN tamborilea cos dedos no volante. Empeza a picarlle o nariz e acaba por sacar papel de aluminio.


13.- EXT. RÚA, DIANTE DA SUCURSAL. DÍA
CURRINCHE está facendo xogos de trileiro sobre un contedor de lixo, xogos que siguen con moita atención catro PAISANOS.

                                                                           CURRINCHE
Nada por aquí, nada por alí; tararí que te vin.

                                                                           PAISANO 1
(Dirixíndose ós seus compañeiros, decidido) Eu vou entrar. Non teño tempo de enredos. Facede o que queirades.

                                                                           CURRINCHE
(Colléndoo por un brazo) Agarde, agarde un momento, bo home. ¿Que prisa ten? Sempre terá tempo de que o banco quede cos seus cartos, e agora pode gañar algúns. O asunto é que o seu ollo sexa máis rápido que a miña man.

                                                                           PAISANO 1
(Interesado) Se falamos de cartos a cousa cambia... pero ten que ser rápido, ¿eh? Teño moito que facer.


14.-INT. BANCO. DÍA
O GALO perde os nervios ante a indiferencia dos empregados e empeza a disparar contra a mampara protectora da caixa. Os EMPREGADOS míranse entre eles, miran Ó GALO -quen se amosa aínda ameazador- e un deles abre a porta que permite pasar ó outro lado do mostrador. O GALO entra e chama á porta da cabina da caixa coa pistola. O CAIXEIRO ábrella. O GALO apoia o cañón da pistola na súa fronte.

                                                                           CARME
¡Ábreme o sésamo éste!

                                                                           CAIXEIRO
Non podo, señorita. É de apertura retardada. ¡Xúrollo!

                                                                           O GALO
¿De apertura retardada? Vos tedes turcos para abrir nestes casos, non me engañes...

                                                                           CAIXEIRO
Dígollo moi en serio. Son pai de familia e non me xogaría a pel polo que hai aí dentro.

                                                                           CARME
Non me veñas agora con historietas sentimentalonas. ¡Joder, que calor vai aquí dentro! ¿Non tedes aire acondicionado?

                                                                           CAIXEIRO
Estropeouse hai dous veráns e estamos agardando a autorización da central. Xa sabe cómo van estas cousas...

                                                                           CARME
Fágome cargo. Os bancos están a gañar cartos e pouco lles importa o resto...


15.- INT. MERCEDES ANTIGO. DÍA
RAMÓN quenta o papel de aluminio cun esqueiro.


16.- INT. BANCO. DÍA.
O GALO, agachado cabo da caixa forte, quita un auscultador do peto. Resoupa e sua. Detrás del vemos -aínda que non os escoitamos- a CARME e o CAIXEIRO discutindo. Soa un claquido e o GALO abre a caixa e limpa o suor da súa fronte.

                                                                           O GALO
(Dirixíndose a CARME) ¿Oes, nena? ¡Eeem! ¡Como te chames!

                                                                           CARME
(Dándose a volte e reparando no GALO) Carme.

                                                                           O GALO
Penso que isto xa está...

                                                                           CARME
(Sorprendida) ¡Ostras! ¡Es un ceo, tío!

CARME salta o mostrador coa bolsa do Cemar e mete nela os cartos. Os ATRACADORES saen cara a rúa camiñando de costas e apuntando os EMPREGADOS.

                                                                           EMPREGADO 1
(Sen levantar a vista do Marca) ¿Remataron xa? A mín estas cousas altéranme moito (irónico).


16.- EXT/INT. ESTRADA DE SARRIA A LUGO/COCHE OFICIAL. DÍA.
Un Citroen XM azul escuro avanza por unha estrada. CORTE Ó INTERIOR. No asento de atrás, vai o bandullo gordo dun HOME traxeado que suxeita varios xornais cunha man caída. O bandullo móvese cos ronquidos do tipo.


17.- EXT. RÚA, DIANTE DO BANCO. DÍA
CARME e O GALO saen da sucursal de costas e tropezan co CURRINCHE. Caen ó chan e os cartos esparécense. Soan uns estoupidos. CARME ponse nerviosa e fai un disparo. O catro PAISANOS asústanse.

                                                                           PAISANO 1
(Despois de recuperarse) Non se preocupe polas bombas... é que hai festas en Oural.

                                                                           O GALO
(Alterado aínda) Está ben, está ben.

     CARME empeza a recoller os cartos axudada polos PAISANOS.

                                                                           CARME
¡Ímonos de acó! ¡Me cago en ningún dios!

Cando acaba de recollelos, corre cara ó coche. CURRINCHE consigue poñerse en pé con dificultades e EL e máis O GALO -coa cabeza movéndoselle con nerviosismo- van ata o coche. CARME, que xa entrara nel, asoma pola ventaíña do acompañante.

                                                                           CARME
(Indignada) ¿Será para hoxe? (Mete a cabeza no coche e fala con RAMÓN) ¿Outra vez estás fumando? ¡Pois menuda banda que teño!

                                                                           RAMÓN
(Aturdido) É que tardábades moito.


18.- EXT. ESTRADA DE LUGO A SARRIA. DÍA
Os dous PICOLETOS que van con cara de velocidade nas súas motos diante dun Citroen XM. Traza unha curva ocupando toda a calzada. Aparécelles de fronte o coche dos ATRACADORES que ten que desviarse para non chocar e vai dar contra unha árbore. O GARDA 1 sinala unha árbore ó GARDA 2, que non a ve e vai dar contra ela. O GARDA 1 sáese da estrada despois de esvarar. O Citroen segue a súa marcha.


19.- EXT. BARRANCO. DÍA
O Mercedes aparece no fondo dun barranco. Chocou contra unha rocha. RAMÓN partiuse a cabeza contra o parabrisas dianteiro; ó seu carón, CARME parece desmaiada. Na parte traseira, CURRINCHE ten un regueiro de sangue que lle nace na boca e O GALO semella descalugado. CARME move a cabeza para despexarse. Mira para o cadáver de RAMÓN.

                                                                           CARME
¡Ramón!

CARME peta no salpicadeiro, cabreada pola morte do seu noivo. Respira e se dá a volta. Toca a CURRINCHE e comproba que está morto. Empuxa ó GALO, créndoo morto.

                                                                           CARME
(Para si) Ás veces ten unha unha sorte que nin a cre. ¿Pero que..?(Sorprendida) ¿Ti non estabas...? (Primer plano da súa cara aterrorizada) ¿Que vas facer?

O GALO móvese de súpeto e dispara a boca de xarro contra ela. Despois incorpórase para quitarlle a bolsa do Cemar cos cartos que leva no colo.


20.- EXT. UNHA CORREDOIRA. DÍA
Vemos ó GALO alonxarse -a cabeza movéndoselle e coxeando- por unha corredoira cos cartos e coche ó fondo.


21.- INT. SERVICIOS DA ESTACIÓN DE AUTOBUSES. DÍA
O GALO entra nos servicios e revisa o contido dunha carteira que vén de roubar. Queda cos cartos e tíraa á papeleira. Despois peitea a cresta mirándose no espello.


22.-INT. CASA DO GALO. NOITE.
O GALO entra na habitación da pensión na que vive que está en penumbra. Vemos un primeiro plano da súa man collendo unha pera para acender a luz. As paredes están cubertas por papel pintado barato e rechamante e por grandes retratos fotográficos de actrices de sona do Hollywood dos 50. Levanta o colchón e comproba que os cartos do atraco. Empeza a contalos, sorrinte. Gárdaos de novo e achégase a un espello do cuarto para peitear a súa cresta.