Celso Emilio Ferreiro

A Inquisición

Escoita esta lenda nas dúas versións que che propomos:

Interpretada por Carlos Núñez e Teresa Salgueiro

 

 

Interpretada polo grupo Astarot

 

MARIA SOLIÑA

Polos camiños de Cangas
A voz do vento xemía:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.

Nos areales de Cangas,
Muros de noite se erguían:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.

As ondas do mar de Cangas
Acedos ecos traguían:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.

As gaivotas sobre Cangas
Soños de medo tecían:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.

Baixo os tellados de Cangas
Anda un terror de auga fría:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.

Celso Emilio Ferreiro

------------------------------------

MARÍA SOLIÑA (letra de Astarot)

Cae a noite sobre a praia
fuxe o vento de cara o val
danza a lúa sobre as augas
e Maria escoita o mar.

Non trae voces, non trae nada
so o silencio e a friaxe
son a fúnebre compaña
o son mouro das campas.

Maria Soliña
Maria soidade
ti ere-la area, Pedro e o ar
Mariña Soliña, Maria soidade

Bate a noite longas alas
non hai gaivotas, tampouco Araus
negros corvos arrevoan
e nos seus bochos traen o mal.

Traen enchenta de cobiza
traen mentira e sin razon
e Maria fica soa
baixo as zoupas da inquisición.

Maria Soliña
Maria soidade
no cemiterio que hai baixo o mar
quizais con Pedro poidas danzar.

Maria Soliña
Maria soidade
ti ere-la area, el era o mar

 

Como ves, aínda hoxe esta lenda segue a circular por Galiza.

Nun caso temos a un escritor e no outro, unha banda de música rock. Está claro que a literatura popular segue a influír en nós.

Escoita a versión de Astarot, de que culpan a María?

Anterior

Seguinte