
Escoita esta lenda nas dúas versións que che propomos:
Interpretada polo grupo Astarot
|
MARIA SOLIÑA
Polos camiños de Cangas
A voz do vento xemía:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.
Nos areales de Cangas,
Muros de noite se erguían:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.
As ondas do mar de Cangas
Acedos ecos traguían:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.
As gaivotas sobre Cangas
Soños de medo tecían:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.
Baixo os tellados de Cangas
Anda un terror de auga fría:
Ai, que soliña quedaches,
María Soliña.
Celso Emilio Ferreiro
------------------------------------
MARÍA SOLIÑA (letra de Astarot)
Cae a noite sobre a praia
fuxe o vento de cara o val
danza a lúa sobre as augas
e Maria escoita o mar.
Non trae voces, non trae nada
so o silencio e a friaxe
son a fúnebre compaña
o son mouro das campas.
Maria Soliña
Maria soidade
ti ere-la area, Pedro e o ar
Mariña Soliña, Maria soidade
Bate a noite longas alas
non hai gaivotas, tampouco Araus
negros corvos arrevoan
e nos seus bochos traen o mal.
Traen enchenta de cobiza
traen mentira e sin razon
e Maria fica soa
baixo as zoupas da inquisición.
Maria Soliña
Maria soidade
no cemiterio que hai baixo o mar
quizais con Pedro poidas danzar.
Maria Soliña
Maria soidade
ti ere-la area, el era o mar
|