O pai de Migueliño

 

Anterior

Xa leche o texto. Agora imos comprobar se o fixeche con atención. Para iso coas formas verbais que faltan, sabendo que son imperfectos dos seguintes verbos: caber, saber, chegar, ser,  esculcar, agardar, estar,bater, achegar, sentir, dar, seguir, ser, debecer, ter, esculcar, estar, parecer. Ao rematares preme no botón verificar


 O pai de Migueliño  das américas e o rapaz non de gozo no seu traxe festeiro. Migueliño cos ollos pechados como o seu pai; pero denantes de saír da casa botoulle unha ollada ao retrato.

Os americanos xa desembarcando. Migueliño e a súa nai no peirán do porto. O corazón do rapaz na taboa do peito e os seus ollos  nas greas, en procura do pai ensoñado. De súpeto avistouno de lonxe. Era o mesmo do retrato, e Migueliño sinteu por el una grande amor e canto máis se o americano, máis cobiza o rapaz por enchelo de bicos. Ai, o americano pasou de largo sen mirar para ninguén, e Migueliño deixou de querelo. Agora si, agora si que o era. Migueliño avistou outro home moi ben traxeado e o corazón que aquel era o seu pai. O rapaz por bicalo a fartar. un porte de tanto señorío! Ai, o americano pasou de largo e nin tan siquera reparou que o os ollos angurentos dun neno. Migueliño escolleu así moitos pais que non o eran e a todos quixo tolamente. E cando con máis anguria fíxose cargo dun home que abrazando a súa nai. Era un home que non se ao retrato; un home moi fraco, metido nun traxe moi floxo; un home de cera, coas orellas fora do cacho, cos ollos encoveirados, tusindo.... Aquel si que era

Reflexiona.

- ¿Cal é a visión que da emigración nos dá este relato?

- ¿Por que diferentes estados de ánimo pasa Migueliño segundo van desembarcando os viaxeiros?

- Intenta elaborar un texto dramático a partir de relato.

 

Preme aquí para tomares a saída 20