Aquela Terra
tiña unha cruz no peito de silencio
que lle segaba a fala e mailos berros
e lle zugaba o sangue desde dentro.

Aquela Terra
nunca saiu no mapa do progreso;
sempre se dixo dela en catro versos
que foi un fol de fame, un cemiterio
de bolboretas,
unha cachoeira chea de bonecos.

Na Terra aquela
todo eran coitelos;
ningunha lúa había, ningún vento
sen cen cadeas
naquela Terra nosa dos mil erros.