No corazón mineral do deserto gardades a memoria dun tempo en que os ríos percorreron a paisaxe. No cerne dos dátiles a luz fría das gotas de chuvia. Fiel, a vosa  memoria de area preservou, gran a gran, as doces palabras da lingua. Na memoria de area están inscritas as medidas da vosa tenda, non por errante menos acolledora. ¿En que memoria quedaron as promesas incumplidas, os tratados rotos? ¿Quen responderá ás mudas preguntas nos ollos dos vosos nenos e nenas?