Dicíalles esta mañá que os galegos construímos a nosa historia co asombro da flor que amañece e esculpimos o tempo presente e fixémolo na nosa biografía colectiva, a que nos dá os segredos da espiga a perfumar o vento.

Traballamos a devesa e o val onde o noso ser oula na fonte.Humanizamos a natureza e a terra humanizada polos nosos devanceiros fixo da nosa cultura fértil realidade a inzar a nosa xeografía e a nosa escrita e podemos ollar hoxe, como isto nos fixo un dos pobos cultos da Europa. Nós humanizamos a terra e a terra deunos a nós humanismo ilustrado que creo nos define aos galegos.

Cando ollamos a xeración do museo do pobo galego, penso que afortunada é a terra que en cada momento da súa historia dáse a si propia os mellores fillos e fillas, para abrir os sulcos e sementar de novo palabras e percorrer de novo os eidos e levar na cunca das mans o manancial das augas máis transparentes, os valores fundadores do noso ser de Galegos, para atravesar con eles as Terras da Sombra camiño da luz desta Nosa Terra Verde.
Ollar a xeración do museo do pobo galego é ollar a historia da xeración de moitos e moitas de nós que, coas máis diversas idades, fundou agrupacións culturais, editoriais que se deu a si propia, organizacións veciñais e sindicais e políticas que vertebraron
o tecido social do noso país, que alimentou e alimenta hoxe as máis diversas institucións.

Permítanme que na xeración do museo do pobo galego faga xusta homenaxe á xeración que viviu un país prohibido e froito do seu humano esforzo de bos e xenerosos, tantas veces sacrificou brillantes opcións persoais para se entregar por toda a xeografía de noso ao traballo, tantas veces anónimo, de erguer un país alí onde a conciencia era un corpo ermo ao que tivo que dotar de ferramentas transformadoras da realidade.

En representación desta xeración do Museo do Pobo galego deles fálalles o Profesor Fernando Acuña Castroviejo.