Serafín Mourelle: Eu embarquei no Río Lagares, ao Gran Sol. Era un barco de unhos 25 metros, de madeira. E fumos ó/po Gran Sol, e,e tamén, o,o conto do,do,do,de que non chegabas á nómina vén daí, realmente. E así (...) así, (incomprensíbel), esto,o o,o,a lita/lite... Tuven unha historia que non sei se con/ (...) Sabes canto me botaba o cociñeiro de patacas, porque o rancho pagábamolo, o plato pagábamalo nós, chamábanlle o rancho, unha cantidá, o gasto que houbera, despois ibas á tenda de onde facía o,o provisionista, e alí tiña repartido xa canto nos tocaba a cada un. Despois de cobrar, íbanlle pagar ó, que moitas veces non che daba máis que para pagarlle ó... E entoncese, peixe, cantidá, facíamos (...) Fíjate ti, que o aceite derretía fígados do congro para misturarlle ó aceite, e,e
Antonio Reigosa: Aproveitaban todo...
Serafín Mourelle: Era moito aproveitar. Aquelo, se comía porque, e,e, pero a min non me botaba patacas, sempre, como era o máis cativo... E un día...

Serafín Mourelle: A primeira ves ó Gran Sol eu tería dezaseis anos. Dezaseis, si.
Antonio Reigosa: Xa foras ó Gran Sol antes da mili, logo?
Serafín Mourelle: Si, fora, si, si.
Antonio Reigosa: E,e...
Serafín Mourelle: Xa anduvera,xa anduvera no Río Lagares.