Dorothé Schubarth en Cancioneiro Popular Galego Vol. II clasificou este tipo de melodías de nadal segundo varios criterios en tres grupos: Nadal, Reis e Vilancicos. Estas últimas teñen menos arraigo popular e, escribe a musicóloga, gardan certa afinidade coa muiñeira nova. Outro asunto son as circunstancias en que os cantadores interpretaban estas cántigas, case sempre formando parte do repertorio dos ranchos ou cuadrillas de reis.
Os vilancicos, nacen a principios da época barroca como composicións cantadas, integradas en obras máis extensas e postas en boca de xentes modestas, pastores, labregos, etc., viláns, en definitiva, de onde procede a denominación. Na vinculación ao nadal dos vilancicos e na súa popularización durante toda a época barroca tiveron moito que ver os mestres de capela, especialmente das grandes catedrais españolas, que os incluían nas composicións que estreaban no nadal, unha das datas máis importantes do calendario cristián.
Neste caso, tratándose dun cantar narrativo, non segue un encadeamento argumental claro, estando composto por coplas inconexas que, iso si, xiran ao redor do nacemento de Xesús. Como curiosidades, cómpre destacarmos do texto que as tres primeiras coplas teñen un castelán bo e as catro que seguen un galego tamén bo, sen que haxa demasiada mestura de ambas as linguas. Da música é necesario salientar que os dous primeiros versos de cada copla teñen métrica ternaria e os dous últimos, os que se repiten, métrica binaria; diríase cun carácter escenográfico, composto para diferentes grupos de cantadores aínda que Manuela Cortizo non recorda tal circunstancia.
Texto transcrito
Dorothé Schubarth en Cancioneiro Popular Galego Vol. II clasificou este tipo de melodías de nadal segundo varios criterios en tres grupos: Nadal, Reis e Vilancicos. Estas últimas teñen menos arraigo popular e, escribe a musicóloga, gardan certa afinidade coa muiñeira nova. Outro asunto son as circunstancias en que os cantadores interpretaban estas cántigas, case sempre formando parte do repertorio dos ranchos ou cuadrillas de reis.
Os vilancicos, nacen a principios da época barroca como composicións cantadas, integradas en obras máis extensas e postas en boca de xentes modestas, pastores, labregos, etc., viláns, en definitiva, de onde procede a denominación. Na vinculación ao nadal dos vilancicos e na súa popularización durante toda a época barroca tiveron moito que ver os mestres de capela, especialmente das grandes catedrais españolas, que os incluían nas composicións que estreaban no nadal, unha das datas máis importantes do calendario cristián.
Neste caso, tratándose dun cantar narrativo, non segue un encadeamento argumental claro, estando composto por coplas inconexas que, iso si, xiran ao redor do nacemento de Xesús. Como curiosidades, cómpre destacarmos do texto que as tres primeiras coplas teñen un castelán bo e as catro que seguen un galego tamén bo, sen que haxa demasiada mestura de ambas as linguas. Da música é necesario salientar que os dous primeiros versos de cada copla teñen métrica ternaria e os dous últimos, os que se repiten, métrica binaria; diríase cun carácter escenográfico, composto para diferentes grupos de cantadores aínda que Manuela Cortizo non recorda tal circunstancia.
Asesor musical: Juanjo Fernández