Acompaña coa zanfona Guillerme Ignacio Costa.

Estando bordando   na miña corbata

con aghullas de ouro   dedales de plata.

Veu un cabaleiro   pidindo pousada.

- Se os meus pais queren,   eu de linda gana.

Puxéronlle a mesa   no medio da sala

con cuchillos de ouro,   cubiertos de plata.

Puxéronlle a cama   nun rincón da sala

con colchóns de seda,   sabenas de Holanda.

Pola media noite,   el se levantou

e das tres irmás   Helena levou.

- Di como te chamas,    miña enamorada

- Na miña casa, Helena,   aquí, Desgraciada.

Sacou puñal de ouro,   alí a matou.

Fixo unha gloriña,   alí a enterrou.

E ós sete anos    por alí volveu

pastorciños novos  no sitio encontrou.

- Pastorciños novos,   que gardais aí?

- Gardamos a Helena   que mataches ti.

- Miña enamorada,   meu amor primeiro,

que sempre te trouxen   ó lado dereito.

- Sácate de diante,   ladrón, carniceiro

que do meu pescozo   fixeches alleiro.

- Adiós, padre, madre,   hermanos devotos,

que eu voume pra o ceo   rogar por vosoutros.

 

Este romance é titulado Santa Irene por Ana Valenciano en Romanceiro Xeral de Galicia Vol I. Trátase dun romance clásico castelán do que a adaptación á lingua galega non semella casual ou espontánea senón premeditada, sen que se poidan achegar moitos datos de tal intervención.

Asesor musical: Juanjo Fernández