Lectura de textos da autoría do seu pai.

Sempre dixen que Galicia

ten de todo e do mellor

é un lugar moi fermoso

tranquilo e acolledor

 

As frores daqueles toxos

as amouras das silveiras

que comín cuberto

cun mandil feito polas costureiras

 

As fontes bótanlle auga

saben que vimos suando

pa que bebes un ratiño 

e que sigas traballando

 

Carballos e castiñeiros

que tanto oxíxeno dan

pa que poidamos vivir

traballar e come-lo pan

 

Cando atraveso polos prados

cheiro moitos olores

miro arredor de min 

e tópome rodeado de flores

 

Abelaíñas e abellas

que non me deixan andar

parece coma se algo 

me quixesen ensinar

 

Non hai forasteiro ningún

despois de nos vir visitar

que non lle sentise dicir

que pra o ano ían voltar

 

Bo leite e  boa manteiga

chourizos e bos xamós

e un laconciño con grelos

mira que che están moi bos

 

Sen falar dos freixós

da chacheira, do repolo

das castañas e das orellas

que volven a un tolo

 

Como non ían voltar

os turistas e os estranxeiros

pois pa enche-lo bandullo

Galicia, o mellor do mundo enteiro

 

Iso sin falar das romerías, 

das festas e das foliadas

as verbenas e as tabernas

onde se fan moitas trouladas

 

Cando nos xuntabamos todos 

nas casas dos veciños

pa espallar no millo, fiar na lá

e come-lo touciño

 

Ao carón dunha lareira

quentaban ben os tizós

mentres uns debullaban o millo

outros quentaban os rexós

 

recordo aquelas cantigas

que algúns vellos canturriaban

as vellas regueifas

e os contos que relataban

 

Todo con boa intención

era pa pasa-lo tempo

as noites eran moi longas

escorrentábamos o aburrimento

 

A pesar dos traballos 

que antes pasabamos

estabamos desexando

chegar á noite e xuntarnos

 

Agora a xogar a partida

o tute, a escoba, a veces a brisca

aínda que (incomprensíbel)

anque perderan a vista

 

daquela non había colchós 

como os que hai hoxe en día

eran (incomprensíbel) recheos de folla

de lá, ou do que había

 

Picábache todo o lombo,

daba igual que rascaras ou non

as mantas eran de estopa 

e a almofada (incomprensíbel)

 

As colchas e sabas tecíanse no tear

daquela facíanse na casa

de trapos, de (incomprensíbel) ou de liño 

que a tea andaba escasa

 

E que dicir do panciño,

esos bolos tan feitiños

coa fariña da nosa cosecha

a tosta e a empanada de touciño

 

o que veña coñecernos

leva unha boa sorpresa

atopa boa xente

e un bon plato na mesa

 

Xa o dicía miña nai,

unha cousa ben certa

alí por onde vaias e veñas

deixa sempre a porta aberta

 

Galicia é miña terra

terra que me viu nacer

e quixera, cando Deus o mande,

nela puidera morrer

 

Todo o que aquí escribín

non o deixo como aguinaldo

déixoo para quen o lea 

por se lle serve de algo