Meu amor non vén,

o tempo é fero

como vai vir

Corazón toliño

acouga e

non me fagas sofrir

Noite agoreira

unha imaxe serías do meu penar

se os olliños do meu ben

me deixaran de mirar

El virá porque o amor que me ten

non é engañoso

anque me fai recear

ao velo tan caviloso 

Pola banda de Grixoa, 

zuan saraibas e ventos

e nas entranas da fraga

ouvean lobos famentos

No refuxio do meu leito

paseime a noite velando

i atopoume a luz do día

sen saber porqué, chorando

Viñeron días e días

amenceu e anoiteceu

fun á ventá moitas veces 

i o meu amor non volveu

nin volverá que o abade

leu o domingo os pregós

do treidor que me engañaba

coa vinculeira d'Arbós