Resulta que había un carteiro, que era o encargado de levar as cartas desde Abadín, vós non coñecedes o sitio, hai un monte polo medio que é A Corda ata unha parroquia da Pastoriza que se chama Lagoa, e facíao d'a cabalo. Este conto era pa os nenos, bueno...pa a pequena inda non. E facíao d'a cabalo.
Resulta que lle gustaba o viño e un día pimplara de máis, fíxoselle de noite e, claro, nin era capaz de montar d'a cabalo. Alí os de Abadín, dixeron bueno pois hai que subilo ao cabalo, o cabalo xa fixo tantas veces o recorrido, malo será que n'o leve pa a casa non? Montaron o home da cabalo e o cabalo camiño pola Corda arriba, camiño da Pastoriza.
Ah! Pero no alto da Corda, presentouse unha treboada terrible. Unhos lóstregos, unhos raios, aquelo era espantoso, e un raio non vai e non lle cae tamén no medio do pescozo e trónzalle o pescozo ao cabalo e cáelle a cabeza pa baixo. O home, xa vos dixen que iba pimplado, era de noite, aproveitando a luz dos lóstregos, baixouse, colleu a cabeza do cabalo, púxolla no pescozo, subeu no cabalo e tirou pa a casa, pero cando chegou á casa sei que o cortello do cabalo tiña a porta bastante baixa. Cando chegou a casa o cabalo non quería entrar na corte e non había maneira, e o home xa empezou a...bueno...a decir palabras grandes e gordas, tiraba polo ramal desde dentro arre cabalo, me cago en tal, arre cabalo.
Non había maneira, a muller despertou que xa era mui tarde e dixo: pero home, que che pasa? O cabalo non quere entrar na corte! E dixo: pero como che vai entrar ho, non ves que lle puñeche a cabeza ao revés!
Autor/a da transcrición: Estefanía Mosquera Castro
Texto transcrito