E,e,e son Aurita, bueno, meu nome é: Auria Lorenzo Carrera. Ese é o meu nome real, o que pasa é que me chaman Aurita. E,e,e enseñábannos a falar o castelán porque éramos os pequenos da casa e entonces, claro, era (...) Meu hermano mayor estaba casado no Porriño, casouse, casouse en Porriño, e claro, Porriño xa era,a,a nós éramos unhas aldeanas.             
E, entonces, eu despois empecei a falar o galego pero xa, de mayor, pero de pequena, falábanme e,e,e meus hermanos, meus pais, no, pero meus hermanos inculcábanme a fala-lo,o,o o castelán. 
Tiña medo mete-la pata, fala-lo galego que eu non sabía falalo ben e,e,e entonces, claro, quería pois aprender máis e tal. Entonces, quitei o carné e cando tuven o carné, matriculeime no instituto para ir a facer un así, unha básica, unha general. No? Todo iso mo aportou estar, eso, nunha,a,a nunha asociación de mulleres, no grupo Malvela, e todo iso, todo esa, toda esta cousa que teño, todo é de, d'aquí.    
E, a min, o que me máis me gusta de Malvela é os ensayos; pra min son sagrados e, despois, o día despois dun, dun concerto. O día despois que é cando sale todo e cando Ana: "Porque esto, porque lo otro, porque aquello y tal." Iso, pa min, é sagrado. Os ensayos, a verdá, hoxe os facemos aquí, na miña finca, pero fixémolo na Asociación das Mulleres Rurais, fixémono na de Clara, que Clara aínda está viva que é a nai de Carmiña, non está porque, bueno, non está apta para estar no grupo, pero sempre fun mui contenta, mui contenta a,a,a ao, ao ensayo. Sempre. 

Gravación feita o 7 de decembro de 2022 en Sanguiñeda (Mos), co financiamento da Deputación Provincial de Lugo e CEDRO.