Xurxo Broz Rodríguez 
Naceu en Melide no ano 1972. Arqueólogo de profesión e vocación no que leva 30 anos traballando. Xa de novo participou nas campañas de escavación do Castro da Graña e na súa vida profesional leva efectuado innumerables traballos no eido da arqueoloxía participando en numerosas escavacións arqueolóxicas ó longo de toda a xeografía galega. Apaixonado da cultura e da defensa do patrimonio, traballa incansablemente pola protección e difusión dos bens culturais da comarca.  
Forma parte do Museo da Terra de Melide como colaborador e dinamizador cultural, propoñendo, programando e deseñando actividades culturais, nas que tamén participa de xeito activo.  
Entusiasta da natureza e do patrimonio forma parte de varios proxectos culturais e de valorización do patrimonio tanto material como inmaterial. Defínese a si mesmo como melidao por riba de todo.  

Museo Terra de Melide
Nace no ano 1978 por iniciativa dun grupo de amigos entusiastas do patrimonio. As súas primeiras mostras de exposición foron sobre arqueoloxía da comarca, para posteriormente ampliar os fondos á etnografía.  
Dende a súa fundación, os principios do Museo da Terra de Melide son a protección, difusión e posta en valor do patrimonio comarcal para crear un sentimento de arraigo e cariño polo propio.  
Os membros fundadores seguen fondamente vinculados á institución, que agora se rexe por uns estatutos.  
A sede do Museo pasou por diferentes localizacións, ata que no ano 2001, se inaugurou o actual edificio no antigo Hospital de peregrinos de Melide, sendo esta sede propiedade da institución, e mercada mediante subscrición popular na que practicamente todo o pobo contribuíu a súa compra. Pódese dicir polo tanto, que o Museo é propiedade do pobo.  
Segue a traballar incansablemente despois de 42 anos, na difusión, coidado, posta en valor, protección e defensa do patrimonio histórico e tamén natural da comarca, abrindo a man á difusión do patrimonio das bisbarras veciñas.

Son Xurxo Broz, Xurxo Broz Rodríguez, dedícome á arqueoloxía profesional e so,o,on membro aquí do museo. Son (destas) dun grupiño reducido de persoas que traballamos (incomprensíbel) para que o museo de Melide se manteña,a,a se manteña vivo. O museo leva 42 anos funcionando e,e,e (claro) foi moito máis dese esforzo voluntario de xente que traballou,u,u de xeito desinteresado e altruísta, para,a,a que este proxecto cultural poi,i,is teña vida, no?
Xa son moitos anos de,e,e andaina, son 42 anos que ten o museo, bueno, xa contou Cris, parece ser. (...) Estame contado aquí Cris que está de apuntadora por detrás que dixo que xa o narrou ela (...) E bueno, e,e,e (...) e,e,e ben, poi,i,is o que eu che comentaba, no? Participamos no museo, queremos que o museo pois sexa un ente vivo. O museo, entendemos que non ten que ser só unha coleción de,e,e permanente d'obxetos senón que se ten que traducir nunha recuperación e traslación do coñecemento da cultura,a,a en tódolos saberes, dentro (da) cultura comarcal, neste caso, en, na súas diversas facetas: dende a arqueo/ a prehistoria, arqueoloxía, a arte, a historia,a,a actual e o mundo un pouco do,o,o da tradición oral, dos saberes, das lendas, e basi/ basicamente todo o mundo da recuperación da memoria no que,e,e traballa o museo, e eso é un pouco o motor do que,e,e no que que queremos que si/ que leva continuando así. Desde o momento ten uns inicios, e queremos que (incomprensíbel) que esta filosofía que ten o museo, e consideramos que así debe ser, no? Cos fallos, con acertos, sempre aprendendo, e sempre intentando que,e,e os erros cometidos pois que non se perpetúen e que,e,e (incomprensíbel) todo se aprende. Cada vez que un cometa algún fallo ou,u,u cae nalgún fochanco o que ten que facer é erguerse, levantarse e volver a continuar e aprender do,o,o (...) dos (nervos) e tirar pa diante.  
Entón, nese sentido, nese sentido quero decir que aprende moito, que hoxe en día tamén se aprende máis que,e,e ca nunca precisamente porque vivimos nunha xeración na que hai que adaptarse ao mundo, sobre todo os que xa temos, eu que teño casi 50 anos, non nacimos na era da informática, nacimos na era da,a,a do papel, da,a,a de o lápiz e do, da máquina de escribir. O ordenador pois vímolo aparecer, e as novas tecnoloxías, en xeral, (na súa estensión) tamén, e sobre todo, as redes sociais.      
Eso, e eso é o que quero decir, no? As redes sociais é un mundo,o,o que nos pillou,u,u relativamente maiores, a partir de 30 anos, eu xa digo, teño 48 anos, e,e,e hai, e,e,e hai que cono/ reconocer, pois non, unha ferramenta, non, non me gusta a espresión de ferramenta, pero si que é un vehículo, unha canle de espresión e de compartir un pouco o coñecemento e o,o,o o que se sabe, e do que tamén se aprende.