No chan que en Morrazo

chaman os galegos

chan de Parafita,

que chega hasta o ceo,

 

que está no camiño

que vai ao Ribeiro

dendes Pontevedra,

a vila do reino;

 

a unha legoíña,

camiño dereito

-fai conta que sigues

o rumbo surlesto-

 

se sube en relanzo

por todo o vieiro,

sin muita fadiga

nin moito tormento.

 

Axiña se chega

ao chan que dixemos

e mais é ben ancho

todo o seu terreo.

 

Alí corren lebres

e cazan coellos

os homes nas festas;

dempois van vendelos.

 

De alí, daquel chan

tan alto en extremo,

se ve toda a vila

cos seus arrodeos.

 

Se ve o mar bravo,

se ve o mar quedo,

de Ons e do Tambo

as illas ao lexos.

 

Se ven Portonovo

e, xunto San Xenxo,

Marín e Combarro,

Lourido e Campelo.

 

Se ven o Castrove

e mais Montecelo,

tamén San Zibrán

e mais o Castelo.

 

Do norte está posto

o lindo convento

dos frades de Lérez,

que está nun outeiro.

 

Alí donde sempre

van muitos romeiros

ao San Benitiño,

santiño ben feito.

 

Tamén de aquel chan

se ven, que están preto,

os olhos da Ponte

e o Burgo pequeno.

 

Morrazo, se fora

máis chan seu terreo,

se vira de frente

casi todo enteiro.

 

Por fin os navíos

e barcos dos pescos

se ven navegar-e,

e máis se están quedos.

 

Os olhos se fartan

con tanto recreo

de terra, de verde

de mar e de ceo.

 

Alí no chan dito,

subindo e decendo,

a xente se para,

relouca de velo.

 

Se asenta no chan

ou sobre un penedo

e colle refolgo

co vento mareiro.

 

Alí as meniñas,

as mozas, os nenos,

as velhas, os mozos,

os homes, os velhos,

 

que veñan, que volten

á vila, ao eido,

almorzan, merendan

e failles proveito.

 

Frangullas de pan,

migallas de queixo,

castañas mamotas

ou froita do tempo

 

se compran na vila

por pouco diñeiro;

ameixas e ostras,

centolas, cangrejos,

 

e mais caramuxos,

que compran por centos,

ou berberichiños

que ten pouco prezo.

 

Alí os escochan

con mans ou con ferros,

os chuchan ou comen

con moito sosego.

 

Por iso aquel chan

está sempre cheo

de cachos mariños,

Cando están  tan lexos.