Natural de Albá, viviu corenta anos en Cataluña, onde exerceu como funcionario de Obras Públicas e entrou en contacto con colectivos vexetarianos. Tras a xubilación regresou a Albá, onde reside.

Xusto García Castro: Comía eu cada día un, unha, unha cabeza da, d'allo. A calquera hora, comía allos coma, coma quen (...) Pero, unha vez vou ao metro (...) Tiña unha moza alá (incomprensíbel) se conocen San Andrés que está pa o norte de Barce/ de Barcelona, alá hacia, pola costa; e tiña unha amiga alí (incomprensíbel) invitoume á casa e fun aló, non?. Pero (incomprensíbel) tería, tiña que colle-lo, o, o tranvía, o tranvía, o trole/ o suterráneo. 
Antonio Reigosa: Ai, o metro.
Xusto García Castro: O metro. Ahora estou (...) E, cando vou ao metro, á hora que eu iba, tiña a entrada ás 10 da mañá, e ás 9 estaba na, non ás 8 estaba, estaba na, no metro abaixo. Métome no metro, sempre había unhas colas a esa hora que non, qu'era imposible entrar, eh! E, chegho eu, acércome, póñome á cola dos, dos demais e todos aparte. Eu sigo, entro no metro, mira, os pasillos a/ ati/ atiborrados. (Dixo, pero) i eu andando polo pasillo, porque (incomprensíbel) pola peste que daba o allo, pola peste que daba o allo! I outra vez, pasoume no autobús. Vaciouse o autobús completo!