Aínda que non é un aparello integramente de ferro pois leva a súa parte non. Vou facer unha peza de antroido da miña zona con un muíño de café i é de primeiros do século XX, cando se escomezaban a facer as comparsas que hoxe se denomina como o antroido urbán. Eran grupos de xente, de coros, que cantaban as coplas i as historias armadas. O gorro é das madamas e galáns, está feito con flores de tela, e iban adornados unha cousa parecida a como estou adornado eu agora. 

Hei vai! 

Son bonitas como o demo

alegres coma chuvasco

o tipo tamén o teñen

como o dun home borracho

Caghas (tribor) postinera

rabiosa aleghre de chansa 

con esta nosa rondalla 

has de bailar unha dansa

Hei, he, he, hei! 

Postinera, postinera

pensache que era-lo ghallo

érela máis estimada 

que pasou por este barrio

También las hay ancianas

que son de otra condición

o director que as trae 

é un coronel chupón

Un, dó! Un, dó! Un, dó! Alto!