Tic tac tic tac
as nubes
de algodón,
de azucre,
con forma de cabalo
a piques de desbocarse
ou de neno sen cabeza,
brancas,
grises,
discorren polas autoestradas entre os xílgaros, os voitres, os corvos, os avións…,
volteando os segundos na viradeira até perder os sentidos cos que te noto en min.
Pairo a ausencia desgarrando as paredes do meu corpo nun harakiri infernal
onde o sangue non verque no empedrado
porque permanece conxelada das lembranzas
ao abeiro dos minutos que aínda nos quedan por contar.
Trinta e catro graos e fóra é verán.
Tic tac tic tac tic tac tic
As nubes
de treboada,
recheas de lampos,
negras,
negras,
pousan no aire
os primeiros orballos de xuño.
Tic tac tic tac
Trinta e dous graos.
Fóra segue sendo verán.
Tic tac tic tac
Pecho os ollos e o aire non recolle o teu olor.
Ferve queimando os rastros da nosa memoria.
Abanean as áncoras e arruínan todas as raíces
que prendían o interior ás décimas de segundo.
Tic tac tic tac
O verán segue alí fóra mentres aquí dentro nevan cachoeiras.
Trinta graos.
Nubes escuras.
Tic tac tic tac
As formigas con ás canibalizan os corpos espidos.
O orballo faise maior de idade como choiva miúda.
E o pó comeza a resucitar sen présa desde a terra
furtando o espazo onde antes había un ti mais eu.
Agora só se escoita o tic tac tic das pingas no verán.
Vinte e oito graos. Chove. E non teño paraugas.
Texto de presentación
Realización e Edición: Jorge Boquete (Porco Bravú)