Actividades
Ver a galería de fotos da actividade
Ver a videoteca da actividade
Ver os informes de prensa da actividade
Imprimir
Premios AELG 2013
4 de maio de 2013
Coa colaboración da Deputación Provincial da Coruña, Consellaría de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, Concello da Coruña, CEDRO e Repsol.
Foto da actividade

 

Coa Gala das Letras a AELG continúa perseguindo o obxectivo de seguir presentes, visibles, convocando a cidadanía nunha cita anual ao redor da nosa literatura última, esa que é unha regalía e fai bailar os ollos de orgullo. Esa que continúa o camiño e dá alimento malia todas as adversidades. Unha literatura última que segue a emerxer carqueixa nos montes e que sabe a Lingua, Cultura, Futuro e Compromiso inquebrantable.

Os premios que se entregaron o pasado sábado 4 de maio no Auditorio do Centro Ágora da Coruña foron elixidos polas escritoras e escritores que traballan na nosa lingua engrosando en calidade e cantidade a nosa literatura, polos socios e socias da AELG que valoraron, ao longo de dúas quendas de votacións, as mellores obras publicadas no 2012 nas modalidades de ensaio, poesía, narrativa, tradución, teatro, blog literario, literatura infanto-xuvenil; tamén a toda unha traxectoria xornalística. Participaron tamén, na elección da obra gañadora de Literatura Infanto-Xuvenil, o conxunto de socios e socias de Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil (Gálix), así como na elección da Mellor Traxectoria de Xornalismo Cultural colexiados e colexiadas membros do Colexio Profesional de Xornalistas de Galicia.

Antes de iniciar a entrega dos premios, o primeiro menú musical da Gala das Letras veu da man dun home que conta que aos catro anos os veciños escoitábano cantar polos tellados, que nel a música foi ligada sempre á literatura e que, ás veces, a arte é revolución.... ou así debería ser: César Morán.

 

Tomou despois a palabra Césareo Sánchez Iglesias, presidente da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega:

Vimos celebrar nesta noite de literatura e música o traballo das escritoras e escritores galegos, a fértil colleita literaria. Vimos honrar aqueles que individual ou colectivamente son creadores na defensa do noso idioma que xorde e nos chama dende a noite milenaria dunha cultura que ollou pasar xeracións e xeracións de homes e mulleres a ser canteiros da palabra, a ser labregas que lle arrincaron á noite da terra erma as alfaias do dicer e o sentir deste idioma que habitamos, mariñeiros e redeiras na busca da palabra prateada e viva no fulgor nutricio das augas fondas da memoria colectiva.

Convocámosvos hoxe, como colectivo de escritores e escritoras que se acolle á sombra protectora de Rosalía, que vive na casa comunal de Otero Pedraio, que navega a luz que vén da mar toda de Manuel Antonio, de Martín Codax, conscientes de que a nosa literatura, ademais de ser a suma das obras de escritoras e escritores, precisa que non se deteriore o prestixio social e mais o uso oral e escrito da nosa lingua, do uso do galego no ensino, da cultura de noso que lle dá o alento vital que o amasa co sábrego do vivido e soñado nun idioma que se fai e refai coas maos que non lle temen á eternidade, que en galego se doen ou abren en flor. Esa é a argamasa que fai que o traballo do escritor se faga literatura e cree un sistema literario. Mais para quen escrebemos, pregúntome estarrecido, se os datos que nos dan é de que o 95% dos colexios de educación infantil das cidades galegas non imparte aulas en galego? Para quen escrebemos? Déixovos a pregunta.
Dicía Pasolini que a falta de cultura é ofensiva para a dignidade humana e que o único que expresa é a violencia e a ignorancia dun mundo represivo como totalidade. Destas palabras, a finais dos setenta souben que os que non aman o idioma galego queren que nos tratemos nós propios como periferia, e sexamos como morta caracocha e nos posúa a aculturación e dea paso ao autoodio do colonizado, sen o noso idioma.
“Se tivésemos control dos nosos asuntos nacionais, isto significaría o espertar de mil enerxías latentes”  isto dicíao o escritor irlandés George Russell, nos comezos do século XX. Mais isto podemos dicilo nós, calquera dos traballadores e traballadoras da cultura desta terra. 
Cando se nos deixa respirar culturalmente creamos audiovisual, teatro, creamos toda unha industria editorial, creamos e recreamos unha literatura á altura de calquera sistema literario da Europa. 
Mais múltiples formas de asfixia nese noso respirar fan que hoxe pechen editoriais de poesía, de ensaio, e que as editoriais que poden aínda viver ou sobreviver adelgacen a súa produción e os seus cadros de persoal. 
Neste tempo de asfixia económica da nosa cultura poderíamos facer un paralelismo entre a mina de ouro de Corcoesto e a cultura galega e dicerlle a aqueles que enchen a nosa terra de velenos que están a saquear o presente e encher de arsénico o noso futuro, que ignoran que o ouro desta terra é a capacidade creadora da riqueza da súa cultura, dos libros escritos no noso idioma. Ese é o noso ouro.
 * *
Non pode ser tratada a cultura como as obras públicas, non se pode recortar nos orzamentos do mesmo xeito: un tramo de estradas pódese parar e reiniciar aos cinco ou seis anos, mais se unha editorial pecha é un desgarro irreversíbel, se desaparece un premio literario, unha compañía de teatro, tardarase unha xeración para crealos de novo, para que se forme un editor, outro escritor ou escritora. É unha mutilación no corpo creador da Galiza. 
Lonxe fica o ano 2008 no que se publicaron 2.482 libros en galego. 

Mais repito unha vez máis, non nos han derrotar a esperanza. Somos un pobo antigo, tan antigo coma as pregarias ao son do mar, mais coa xuventude das primeiras flores da cerdeira deste abril. O futuro estámolo a construír xa con este presente de obras literarias e de escritores aos que premiamos hoxe cos vosos votos.

Incorporamos a estes premios anuais aos Bos e Xenerosos, os humoristas gráficos. Beizón para vós que nos dades eses anacos de luz liberadora que son un agasallo para o corpo as veces dorido de tanto desamor e desasosego no vivir.

Seguimos a dar obradoiros da Escola de escritoras e escritores da AELG naqueles concellos que temos apoio institucional.

Incorporamos este ano os premios Mestres/as da Memoria da nosa tradición oral. E temos a esperanza de que algún día forme parte do ensino público, tamén universitario. Polo de agora en Lugo ,coa Concellaría de Cultura, fixemos o ano pasado o primeiro curso da Escola de Narradores Orais. Que así se concreta a Escola de escritoras e escritores. Parafraseando a Kazanzakis, porque queremos saber ler na nosa tradición oral, na representación de nós propios das forzas que nos crearon no noso idioma.

Celebraremos o encontro anual da hoxe Federación Galeusca en Pontevedra sobre Literatura Infanto-Xuvenil. No noso trinta aniversario quixemos celebralo nunha cidade que sempre nos apoiou e apoia o libro galego.

Pouco a pouco ábrese camiño na sociedade galega o día 24 de febreiro como Día de Rosalía de Castro, que como roseira nos dá a rosa vermella nun abrollar da luz, para celebrar á nosa poeta fundadora .
Convocamos a ler os seus poemas aos centros escolares e arredor de 100, que saibamos, leron os seus textos o día do seu nacemento. Están os vídeos na nosa web que segue a ter arredor de de dez mil entradas diarias de vinte e sete países.
Seguimos a reivindicar un Panteón de Galegos Ilustres, laico, de acceso público e de propiedade pública, para facermos de Bonaval a casa, a patria, e non o lugar da tumba esquecediza tras das rellas da hoxe cadea sombría.
Canto peso é capaz de soportar un poema de Rosalía, pregunto? O peso da nación toda, diríavos. Na súa voz escóitase o eco das que falan e non son escoitadas, ela que é capaz de nos descifrar o noso tempo.  Ela que é capaz de nos desvendar nas verdades efémeras a verdade esencial que subxace na alma dos galegos e galegas. 

Precisamos das escritoras e os escritores nestes tempos de deterioro moral, a sociedade precisa de nós séndomos conciencia ética, amasando coas nosas maos o barro da verdade e a beleza.

A este oficio obríganme as dores alleas, deixounos dito o poeta Juan Gelman, Escritor galego Universal. E este é motivo que este ano nomearamos Escritora Galega Universal é escritora Lidia Jorge.
Ela di do escritor e os seus textos: «o homem que emerge desses textos é um homem avisador, e logo um homem esperançoso. O homem esperançoso é sobretudo aquele que, na posse dos dados reais, ultrapassa o medo e fala por si e pelos seus companheiros se acaso eles não falam. O homem esperançoso confunde a causa dos outros com a sua.»

Dámosvos hoxe a benvida como fraterna irmandade da fala, porque queremos que a historia se confunda cos nosos propios recordos colectivos, porque iso significará que somos os protagonistas da súa construción como cultura de civilidade no ermo da alma humana.

Unha tenra lembranza para o noso Escritor Galego Universal José Luis Sampedro falecido recentemente. E outra para os nosos escritores membros da AELG e falecidos Juan José Moralejo Álvarez, Manuel Dourado Deira e mais Avelino Pousa Antelo, que estarán hoxe no Pórtico da Gloria da patria nosa cos bos e xenerosos.

O fallo dos Premios AELG foi o seguinte:

En Literatura Infanto-Xuvenil resultor gañador O corazón de Xúpiter, de Ledicia Costas (Xerais), quen recibiu o premio da man de Mercedes Cerdeiras, Vicepresidenta segunda de Gálix.

Considerouse como mellor traxectoria xornalística a de Ana Romaní, a quen lle entregou o premio Marcos Sanluis López, Secretario do Colexio Profesional de Xornalistas.

O mellor blog literario foi Caderno da crítica, de Ramón Nicolás.

A tradución máis valorada resultou ser Cancioneiro, seguido das Rimas dispersas, de

Petrarca, en tradución de Darío Xohán Cabana (Edicións da Curuxa)

Banqueiros, (VV. AA.), con Francisco Pillado como coordinador (Laiovento), foi considerada a mellor obra de teatro.

Recuncou Ramón Nicolás no apartado de ensaio, no que Onde o mundo se chama Celso Emilio Ferreiro (Xerais) foi a obra máis votada.

Morgana en Esmelle, de Begoña Caamaño (Galaxia), reforzou con este Premio AELG de Narrativa a súa recoñecida traxectoria

O primeiro recoñecemento ex-aequo da historia dos Premios AELG deuse este ano na categoría de poesía, na que Os ángulos da brasa (Factoría K de libros), de Manuel Álvarez Torneiro, e Boca da cobra, de Francisco Salinas Portugal (Biblos) (cuxo premio foi recollido por Marica Campo), resultaron os poemarios que en pé de igualdade máis gustaron á base asociativa da AELG.

 

Rematado o fallo dos Premios AELG nas diferentes categorías literarias, entregouse o Premio Internacional “ESCRITORA GALEGA UNIVERSAL”, galardón concedido pola Asemblea Xeral de Socias e Socios da AELG, que xa recibiron Mahmud Darwix, Pepetela, Nancy Morejón, Elena Poniatowska, Juan Gelman, Antonio Gamoneda e José Luis Sampedro, e co que a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega quere destacar a aqueles autores e autoras que unen á excelencia literaria, o compromiso ético que os converte en referentes na defensa da dignidade nacional e humana. Lídia Jorge reconfortounos con palabras cheas de esperanza e fe no poder da literatura.

Despois das palabras da autora xa galego-portuguesa, proxectouse o seguinte vídeo

un dos elaborados polos máis de 90 centros de ensino que se sumaron á convocatoria da AELG con motivo da celebración do Día de Rosalía e que debemos ao CEIP de Randufe, do Concello de Tui. Vídeo que deu paso á primeira actuación de Uxía.

 

Este 2013 aumentaron os premios que se conceden nesta festa das letras da AELG. Pois se ben ata o de agora os Premios da Crítica elixidos pola Sección de Crítica da AELG eran un recoñecemento, este ano materializáronse nunha pluma estilográfica.

Na modalidade de Narrativa entregou o premio Xosé Manuel Eyré, un dos coordinadores da Sección da Crítica da AELG, a Ana Romaní, quen leu unhas palabras de agradecemento de Begoña Caamaño, autora de Morgana en Esmelle

Na modalidade de Poesía, entregou o premio Alfredo Ferreiro, membro da Sección de Crítica da AELG. Manuel Álvarez Torneiro, por Os ángulos da brasa, foi o gañador na presente edición.

Co Premio Bos e Xenerosos, que xa está na súa décima edición, a AELG quere recoñecer unha figura ou colectivo que pola súa dilatada actividade de intervención social, contribuíse á difusión da nosa cultura. Contaron xa con este galardón institucións e persoas coma Avelino Pousa Antelo, Museo do Pobo Galego, Ponte...nas Ondas, O Laboratorio de Formas, A Asociación Socio-Pedagóxica Galega, Mariví Villaverde, os concellos organizadores do Premio Blanco Amor, Francisco Fernández del Riego e Francisco Carballo.

Nesta edición, a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega quere recoñecer o humor como ferramenta de subversión e cambio, movilizadora e integradora. Este ano, a Asamblea Xeral da AELG outorgou o premio Bos e Xenerosos, pola súa defensa do idioma no ámbito do humor gráfico, que deu á luz unha obra na que vemos espellada a nosa realidade cunha visión crítica e esperanzadora.... aos humoristas gráficos:

  • Anxo Rodríguez López “Gogue”
  • Xosé Carreiro “Pepe Carreiro”
  • Xaquín Bieito Marín “Xaquín Marín”
  • Xosé Lois González “O Carrabouxo”
  • Siro López Lorenzo “Siro”

 

Entregou o premio Francisco Carballo, Bo e Xeneroso, para a seguir interviren Siro López e Xosé Lois González en representación desta xeración de creadores. Estas foron as palabras de Siro:

 

Síntome moi honrado ao agradecer en nome dos meus colegas este recoñecemento que a AELG fai dos humoristas gráficos da miña xeración, considerándonos “bos e xenerosos”. Somos moitos máis dos que hoxe somos citados, pero de todos nos sentimos representantes, e a todos os facemos partícipes.
Ser humorista en Galicia é doado, porque Galicia é terra de humoristas. O sentido do humor forma parte da nosa personalidade individual e colectiva. Tan natural é entre nós a vivencia do humor, que cando nos atopamos varios amigos o normal é que nos saudemos entre bromas; logo poderemos falar moi seriamente do que nos preocupe, pero ao despedírmonos volveremos facelo en clave de humor, mesmo aparentando a maior gravidade, para desconcerto dos de fóra, que non nos entenden e non saben se subimos ou baixamos a escaleira. O gran humorista galego é o pobo, e a gran obra humorística galega é o humor popular. Por iso se un galego escrebe, será doado que faga humor literario, e se debuxa que faga humor gráfico.
Os humoristas gráficos da miña xeración tivemos como guía para o noso labor o maxisterio de Castelao, creador do humor gráfico galego moderno, e o dos seus continuadores inmediatos: Maside, Cebreiro, Torres, Fernández Mazas…, ata trinta humoristas gráficos galegos chegou a haber na II República. E non só en Galicia, senón tamén en América triunfaron os nosos grafistas. José María Cao, o patriarca da caricatura política arxentina, era de Cervo. A Lei de Murphy –xa sabedes, a da torrada coa manteiga que sempre cae coa manteiga contra o chan- non a enunciou Murphy, senón Juan Carlos Alonso, un humorista gráfico e caricaturista ferrolán, cando só tiña dezaoito anos, e empezaba a traballar na revista arxentina “Caras y caretas”, da que chegaría a ser director, ademais de se converter no máis prestixioso caricaturista e humorista gráfico de toda Sudamérica.
Por iso cando no 1984 Xaquín Marín e eu fixemos o “Manifesto en defensa do humor”, afirmabamos que o humor gráfico galego é un dos alicerces máis sólidos da cultura galega. Hoxe penso o mesmo e, ademais, estou certo de que os debuxantes máis novos son garantía de que a tradición se manterá.
 
  

Premio MESTRAS E MESTRES DA MEMORIA

Antonio Reigosa, coordinador da Sección de Literatura de Tradición Oral da AELG explicou as razóns da creación desta distinción:

Seguindo as recomendacións da UNESCO, a sección de Literatura de Tradición Oral e o Consello Directivo da AELG consideramos que o alicerce básico sobre o que construírmos sentimentos de identidade pasa por identificar e recoñecer publicamente a aqueles homes e mulleres que posúen en grao sumo os coñecementos e técnicas precisas para interpretar ou recrear determinados elementos do noso Patrimonio Cultural Inmaterial.

A salvagarda e continuidade deste patrimonio vivo, apousentado na memoria individual e colectiva, depende da consideración social que sexamos capaces de conceder a todos e cada un destes depositarios, que son, en definición da UNESCO, verdadeiros Tesouros Humanos Vivos.

Neste primeira edición dos Premios MESTRAS E MESTRES DA MEMORIA queremos honrar a MANUELA CORTIZO MEDAL, Manuela de Barro ou Manuela das Marianas, reside en Cerdedo onde naceu hai case 83 anos. Tras unha vida intensa, dura, apenas escolarizada, cando chegou á xubilación promoveu a creación da agrupación Pandereteiras de Barro de

Arén, grupo que chegou a gravar un disco e que aportou ao panorama da música popular tradicional un repertorio infinito de coplas e cantigas extraídas da memoria prodixiosa de Manuela.Da calidade da súa voz, a mesma daquela nena á que ás súas tías lle pedían que cantase mentres alindaba as vacas polo monte para saber onde andaba, dá unha cabal idea o apelativo que lle dedica o escritor Calros Solla, biógrafo e gran recompilador do inmenso arquivo da súa memoria, cando a define como a “Monserrat Caballé de Terra de Montes”.

Por toda unha vida de dedicación exemplar á transmisión oral de saberes e valores da nosa cultura popular tradicional declárase MESTRA DA MEMORIA a MANUELA CORTIZO MEDAL. Recolleu o diploma Sinda Álvarez Cortizo, filla de Manuela, quen agradeceu fondamente o recoñecemento.

Así mesmo, nesta primeira edición dos Premios MESTRAS E MESTRES DA MEMORIA honrouse a ÁNGEL RIVAS VEIGA, que naceu en Eirexúa, en Xudán, hai algo máis de 88 anos. Dedicouse a múltiples oficios, entre eles durante 20 anos seguidos formou parte dunha cuadrilla que ía segar a Castela. É un grandísimo narrador deses contos que os estudosos da materia chaman marabillosos, como O Castelo de Irás e Non Volverás, O fardelo e a manta, O ferreiro e o demo, A gaita máxica... e outros que en moitos casos resultan ser versións únicas das recompiladas en Galicia e incluso na península.Ángel, aínda que só momentaneamente, chegou a vivir do conto. Nunha das súas xeiras laborais traballou nunha panadería e o patrón, cando lle enfermaba un dos fillos, encargáballe que lle fixese compaña ao neno para que lle contase uns contos. Mágoa que non lle durase aquela ocupación; a calor do forno non lle sentaban e tivo que mudar de oficio aínda que o que máis perdeu no cambio foi o fillo do panadeiro.

Por toda unha vida de dedicación exemplar á transmisión oral de saberes e valores da nosa cultura popular tradicional declárase MESTRE DA MEMORIA a ÁNGEL RIVAS VEIGA

 

PREMIO AELG 2013 INSTITUCIÓNS

A Asemblea de Socias e Socios da AELG acordou outorgar o premio INSTITUCIÓNS 2013, que se concede a quen contribuíse á divulgación da lingua e cultura galega, ao asociacionismo cultural representado por aquelas asociacións que, nacidas nas décadas dos 60 e 70, aínda manteñen a súa vitalidade e activismo cultural.

As asociacións recoñecidas no Premio Institucións 2013 son:

 

  • C. O Galo, de Santiago de Compostela (1961), recollendo o premio Isabel Kerdudo, da Xunta Directiva.
  • Agrupaçom Cultural O Facho, da Coruña (1963), representado por José Alberte Corral Iglesias, secretario, e Rafael Galego, tesoureiro.
  • Clube Cultural Valle Inclán, de Lugo (1966), contando coa presenza de Pilar Martínez Conde ‑Pilocha-, vogal, e Tareixa Campo Domínguez.
  • Agrupación Cultural Auriense, de Ourense (1967), cuxo galardón foi recollido por Xosé Lois González, ex-presidente.
  • Associaçom Cultural Amig@s da Cultura de Pontevedra (1967), cuxos representantes foron Augusto Fontám e Anjo Torres.
  • Agrupación Cultural Francisco Lanza, de Ribadeo (1972), premio recollido por Dores Fernández Abel, presidenta, e Alicia Sarmiento González.
  • Agrupación Cultural Avantar, do Carballiño (1974), que non puido enviar representación.
  • Agrupación Cultural Alexandre Bóveda, da Coruña (1976), sendo Xosé Manuel Sánchez Rei, presidente, e Ana Mourelle, vicepresidenta, quen recolleron o galardón.
  • Agrupación Cultural Lumieira, de Carballo (1976), representada por Rosalía Fernández Rial, presidenta, e Farruco Fraga, ex-presidente e vogal na actualidade.
  • Sociedade Cultural Medulio, de Ferrol (1979), que recolleu o premio a través do seu vicepresidente, Manuel Rei Romeu.

 

En nome de todos e todas Xosé Manuel Sánchez Rei, presidente da Agrupación Cultural Alexandre Bóveda, dirixiu ao auditorio as seguintes palabras:

 

Sexan as miñas primeiras palabras, que pronuncio no nome da Asociación Cultural Alexandre Bóveda e tamén en representación das outras entidades culturais amigas hoxe aquí galardoadas, de agradecemento polo premio que nos foi concedido. Mais sexan tamén de recoñecemento para todas as xuntas directivas, todas as socias e todos os socios, que, ao longo destes anos, fixeron posíbel que os nosos colectivos puidesen desenvolver unha transcendente e necesaria tarefa de proxección cultural e de defesa da lingua. Modestamente, podemos convir que ese labor fixo que o pobo galego, suxeito activo e pasivo das súas propias manifestacións culturais, se achegase máis aos seus sinais identitarios.
Como é sabido, na década de 60 e de 70 do pasado século xurdiron en diversas vilas e cidades do país agrupacións como a miña propia, Alexandre Bóveda, mais igualmente O Facho, O Galo, Lumieira,  Medulio etc. Tencionaban ser puntos de encontro e intercambio intelectual para todas aquelas persoas que, interesadas pola cultura e lingua galegas, percibían como os poderes oficiais tentaban que desaparecesen ou, no mellor dos casos, que fosen relegadas a certa casta de económico prebe ou adubamento folclórico. 
Porén, transcorridos xa bastantes anos desde a súa fundación, na actualidade continúa a ser absolutamente necesaria a existencia desas asociacións, pois algunhas persoas que desenvolven presentemente responsabilidades de goberno non gostan da arte galega, da cultura galega, da lingua galega, da literatura galega. As agrupacións culturais de base sofremos a falta de apoios económicos e vemos como os fondos públicos son destinados para subvencionaren os arranxos de igrexas ou para organizaren touradas en que morren cinco ou seis bois.
O premio da AELGa ás institucións, que este ano recae nas nosas entidades culturais, non fai senón darnos azos para continuarmos a traballar coa mesma ilusión e co mesmo esforzo con que desenvolveron o seu labor as outras xuntas directivas. Sabemos que entre as paredes dos nosos locais e nos actos que organizamos moran as persoas boas e xenerosas da nosa patria, desde Rosalía a Manuel María, desde Curros a Luísa Villalta, desde Xoán Montes a Faustino Santalices.
Co seu exemplo e tamén coa axuda de todas as socias e socios, manteremos acesa a luz da cultura, que fai os pobos seren máis resistentes á colonización e máis donos de si propios.

 

Antía Otero, Vicepresidenta da AELG e mantedora do acto fixo constar os parabéns do Consello Directivo da AELG aos compañeiros e compañeiras de oficio premiados nesta Gala das Letras, felicitación e aplauso que se estende a todos os autores e autoras finalistas, e mais os propostos na primeira quenda de votacións, cuxo labor creativo conxunto merece tamén aquí o noso público recoñecemento,pois todo el se converte nunha globalidade creadora, partícipe testemuño necesario, ano a ano, dunha sementeira literaria que agroma para orgullo da sociedade galega desde a súa ferramenta máis prezada: a lingua galega en perpetua construción e alento de futuro.

Asemade, o Consello Directivo da AELG agradeceu a través das palabras de Antía Otero  a todos aqueles/as socios/as que participaron na escolla das obras gañadoras, ao longo das dúas quendas do proceso de selección, pois coa súa colaboración axudan a medrar o prestixio, a solidez e a divulgación do esforzo creativo en lingua galega, obxectivo prioritario para a AELG.

 

Tras o visionado do seguinte vídeo:

 

 

colleita tamén do Día de Rosalía de Castro, elaborado pola comunidade educativa do CEIP Doutor Suárez, de Fornelos de Montes, a actuación final de Uxía puxo o ramo a esta primeira Gala das Letras que, grazas a Tati Mancebo, de Algueirada (Acción cultural na rede), pode ser vista nas seguintes ligazóns:

 

 

 

As obras finalistas foron:

 

Blogs Literarios

 

Ensaio

 

Literatura Infanto-xuvenil

 

Mellor traxectoria de Xornalismo Cultural

 

 Narrativa

 

Poesía

 

Teatro

 

Tradución