Alexandre

Nerium

Agardando á raxor tenue do día

ouvindo ese xemer dos xaramiños,

o axirido da fame das gaivotas,

o isócrono rinchar das brogas irtas,

-nesoutro abril, se arduo, arrecendente-

tróuxome miña nai Manuela ó mundo.

[Xuño, 2004]